10 نکته برای تربیت فرزند بالغ
تربیت فرزند بالغ نیازمند رویکردی متفاوت از تربیت کودکان است، زیرا در این مرحله، فرد به استقلال و خودآگاهی بیشتری رسیده است.
تربیت فرزند بالغ
بلوغ جنبه‌های مختلفی دارد: عاطفی، جسمانی، اخلاقی، اجتماعی و فکری. همه این جنبه‌ها در زندگی کودکان بسیار مهم هستند تا بتوانند به افرادی مستقل و مسئولیت‌پذیر تبدیل شوند که نظرات خود را داشته باشند و آماده کمک به دیگران باشند. شما می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا این ویژگی‌ها را پرورش دهد و برای بزرگسالی آماده شود.
ما در روان هاب آماده‌ایم تا 10 نکته که والدین برای تربیت فرزند بالغ باید رها کنند را به شما معرفی کنیم که می‌توانید زندگی فرزندتان را بهتر کنید و به او احساس آزادی بیشتری بدهید.
1. می‌توانید به فرزندتان کمک کنید خودکفا شود.
بهتر است همه کارها را برای فرزندتان انجام ندهید. آن‌ها باید یاد بگیرند خودشان لباس بپوشند، بند کفش‌هایشان را ببندند و کوله‌پشتی مدرسه‌شان را آماده کنند. البته شما می‌توانید این کارها را سریع‌تر و با مهارت بیشتری انجام دهید، اما باید صبور باشید و اجازه دهید خودشان یاد بگیرند. شاید همیشه کنارشان نباشید و آن‌ها باید بدانند که می‌توانند به خودشان تکیه کنند.
2. می‌توانید به فرزندتان فرصت انتخاب بدهید.
اجازه دهید فرزندتان خودش انتخاب کند. نباید شما لباس، اسباب‌بازی یا سرگرمی‌هایش را انتخاب کنید یا تصمیم بگیرید که چه چیزی دوست دارد و چه چیزی نه. می‌توانید با توصیه و صحبت درباره انتخاب‌هایش به او کمک کنید. اما نمی‌توانید فکر کنید که بهتر از او می‌دانید چه چیزی می‌خواهد. آن‌ها خودشان این را می‌دانند، فقط باید به آن‌ها فرصت دهید آنچه می‌خواهند را به دست آورند.
تست رایگان سبک های فرزندپروری بامریند تستیه که می‌تونه بهت بگه از کدوم سبک فرزند پروری استفاده میکنی.
3. می‌توانید به فرزندتان اجازه دهید تنها برود.
نیازی نیست همه جا دنبال فرزندتان باشید. با بزرگ‌تر شدن، آن‌ها می‌توانند تنها به مدرسه بروند یا با اتوبوس مدرسه تردد کنند. البته اگر خودتان آن‌ها را ببرید، آرامش بیشتری خواهید داشت و مطمئن می‌شوید که به مقصد رسیده‌اند. اما در سنی که آگاهی بیشتری دارند، کودکان قوانین ایمنی را می‌دانند و می‌فهمند چگونه در خیابان رفتار کنند. علاوه بر این، اگر با دوستانشان باشند، اجازه دهید با هم بروند و در مسیر درباره تکالیف یا اسباب‌بازی‌های جدیدشان صحبت کنند.
4. می‌توانید به فرزندتان خودکنترلی یاد بدهید.
البته که کودکان بسیار احساساتی هستند. آن‌ها ممکن است دیوانه‌وار شاد شوند یا آن‌قدر بلند گریه کنند که تا انتهای خیابان شنیده شود. شادی فوق‌العاده است، اما اگر با کوچک‌ترین اختلاف‌نظر، کودک شروع به فریاد زدن و عصبانیت کند، باید به او یاد داد چگونه احساساتش را کنترل کند. کودک باید نسبت به آنچه رخ می‌دهد معقول باشد. اگر به هر فریادش توجه کنید، ممکن است عادت کند که با این روش به همه چیز برسد.
5. می‌توانید به فرزندتان خودانضباطی یاد بدهید.
کودک باید یاد بگیرد خود را منضبط کند و کارهای لازم را انجام دهد، حتی اگر به بازی و سرگرمی مربوط نباشد. مسواک زدن قبل از خواب، مرتب کردن اسباب‌بازی‌ها و انجام تکالیف مدرسه، همگی بخشی از روال روزانه هستند. بدون کنترل کردن کارهایشان، اجازه دهید خودشان تکالیف را انجام دهند و فقط یادآوری کنید که دندان‌هایشان را تمیز کنند.
6. به فرزندتان اجازه دهید پاسخ دهد.
لازم است به فرزندتان فرصت دهید برای خودش صحبت کند. این برای مهارت‌های فکری و ارتباطی او مهم است. کودک نباید بترسد که کسی چیزی از او بپرسد. باید یاد بگیرد چگونه به سؤالات پاسخ دهد و به‌طور خودجوش واکنش نشان دهد. در غیر این صورت، ممکن است خجالتی و منزوی شود.
7. می‌توانید رابطه علت و معلول را برای فرزندتان توضیح دهید.
اعمال خود را برای فرزندتان توضیح دهید. اگر او را سرزنش می‌کنید، حتماً بگویید به چه دلیل و چه خطایی کرده است. مهم است که کودک اشتباهاتش را درک کند و خودش نتیجه‌گیری کند. او باید بفهمد که اعمالش می‌تواند به نتایج خاصی منجر شود. سعی کنید هنگام توضیح دادن آرام باشید و به او بگویید چرا بهتر است رفتار خاصی داشته باشد و دلایل آن چیست.
8. می‌توانید به فرزندتان اجازه دهید اشتباه کند.
سعی کنید بیش از حد از فرزندتان حمایت نکنید. البته باید چیزهایی که برای زندگی‌اش خطرناک هستند را توضیح دهید. اما در موارد دیگر می‌توانید به او آزادی بدهید. این به او اجازه می‌دهد از اشتباهاتش درس بگیرد و تجربه شخصی کسب کند که در آینده به کارش می‌آید. به یاد داشته باشید که اشتباهات، زمین خوردن‌ها و ناامیدی‌ها بخشی از زندگی هستند.
9. می‌توانید به فرزندتان کمک کنید نظر خودش را شکل دهد.
پرورش توانایی تفکر و نگاه انتقادی به موقعیت‌ها و شکل دادن به باورها بر اساس درک و احساسات کودک مفید است. همچنین مهم است که اجازه دهید نظرش را بیان کند. این به او کمک می‌کند تا در برابر شوخی‌های همسالانش تسلیم نشود یا برای اثبات چیزی به دیگران، رفتار عجیب و بدی نداشته باشد. در آینده، چنین فردی می‌تواند موضع خود را حفظ کند و تحت تأثیر دیگران قرار نگیرد.
10. می‌توانید سعی کنید همیشه با فرزندتان مثل یک کودک کوچک رفتار نکنید.
وقتی فرزندتان سه ساله می‌شود، می‌توانید به‌آرامی او را به انجام برخی وظایف عادت دهید. مثلاً می‌تواند اسباب‌بازی‌هایش را مرتب کند. با بزرگ‌تر شدن، لیست کارهای خانه‌اش را گسترش دهید. این به رشد او کمک می‌کند و سخت‌کوشی و انضباط را در او پرورش می‌دهد. همچنین می‌تواند به او یاد دهد به دیگران کمک کند و به کار دیگران احترام بگذارد.
شما در تربیت فرزندانتان از کدام روش‌ها استفاده می‌کنید؟ آیا سعی می‌کنید فرزندتان را بالغ‌تر کنید؟ دوست داریم نظرات شما را در بخش نظرات بشنویم.
