9 نشانه شخصیتی اسکیزوتایپال هشدار پنهان ذهن
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال نوعی مشکل روانی است که فرد در آن افکار عجیب، باورهای غیرمعمول (مثل حس ششم)، رفتارهای عجیب و مشکل در ارتباط با دیگران دارد.
9 نشانه شخصیتی اسکیزوتایپال هشدار پنهان ذهن
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال (STPD) یک بیماری روانی است که با الگوی پایداری از ناراحتی شدید در روابط و تعاملات اجتماعی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به STPD معمولاً افکار، گفتار و رفتارهای غیرمعمولی دارند که اغلب توانایی آن‌ها را برای ایجاد و حفظ روابط مختل می‌کند.
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چیست؟
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال (STPD) یک بیماری روانی است که با الگوی مداوم ناراحتی شدید در روابط نزدیک و تعاملات اجتماعی شناخته می‌شود. اگر به STPD مبتلا باشید، ممکن است دیدگاه‌های تحریف‌شده‌ای نسبت به واقعیت، خرافات و رفتارهای غیرمعمول داشته باشید. این علائم احتمالاً روابط شما را تحت تأثیر قرار می‌دهند. اختلال شخصیت اسکیزوتایپال یکی از گروهی از شرایط به نام اختلالات شخصیت “خوشه A” است که شامل تفکر یا رفتارهای غیرمعمول و غیرعادی می‌شود.
اختلالات شخصیت، الگوهای رفتاری ناکارآمد مزمن (طولانی‌مدت) هستند که انعطاف‌ناپذیر، شایع و منجر به مشکلات اجتماعی و ناراحتی می‌شوند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً رفتارهای غیرعادی، گفتار عجیب و باورهای جادویی دارند. ممکن است متوجه نشوید که رفتار شما غیرمعمول یا مشکل‌ساز است. برخی از افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال بعداً به اسکیزوفرنی مبتلا می‌شوند.
تستیه که روانشناسان تأییدش کردن این یه تست شخصیت شناسی رایگان MBTI علمی و دقیق! همین حالا انجامش بده!
تفاوت بین اختلال شخصیت اسکیزوئید، اسکیزوتایپال و اسکیزوفرنی چیست؟
اختلال شخصیت اسکیزوئید (ScPD) یک بیماری روانی است که با الگوی پایدار جدایی و بی‌علاقگی کلی به روابط اجتماعی مشخص می‌شود. این اختلال از اختلال شخصیت اسکیزوتایپال (STPD) متمایز است، زیرا افراد مبتلا به STPD از روابط شخصی احساس ناراحتی شدید می‌کنند، نه اینکه به آن‌ها بی‌علاقه باشند.
افراد مبتلا به STPD همچنین دارای افکار و رفتارهای عجیب، مانند تفکر جادویی، هستند، در حالی که افراد مبتلا به ScPD معمولاً چنین ویژگی‌هایی ندارند.
بسیاری از محققان اختلال شخصیت اسکیزوتایپال را یکی از اختلالات طیف اسکیزوفرنی می‌دانند که شامل اختلال روان‌پریشی کوتاه‌مدت، اختلال اسکیزوفرنی‌فرم، اختلال اسکیزوافکتیو و اختلال هذیانی نیز می‌شود. با این حال، اختلال شخصیت اسکیزوتایپال از اسکیزوفرنی متمایز است، زیرا افراد مبتلا به STPD علائم روان‌پریشی مانند توهم و هذیان، که از ویژگی‌های اصلی اسکیزوفرنی هستند، ندارند. اسکیزوفرنی تأثیر بسیار بیشتری بر عملکرد روزمره فرد نسبت به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال دارد.
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چه افرادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال، مانند سایر اختلالات شخصیت، معمولاً در دوران نوجوانی ظاهر می‌شود، زمانی که شخصیت افراد در حال شکل‌گیری و رسیدن به بلوغ است. این اختلال در افرادی که در بدو تولد مذکر هستند اما هویت جنسی آن‌ها مؤنث است (AMAB) نسبت به افرادی که در بدو تولد مؤنث هستند اما هویت جنسی آن‌ها مذکر است (AFAB) شیوع بیشتری دارد.
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال تا چه حد شایع است؟
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال نسبتاً نادر محسوب می‌شود. تخمین زده می‌شود که حدود ۳ تا ۵ درصد از افراد جامعه به این اختلال مبتلا باشند.
علائم و نشانه‌های اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چیست؟
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال در موقعیت‌های اجتماعی احساس ناراحتی و پریشانی شدیدی دارند. ممکن است در ایجاد و حفظ روابط نزدیک مشکلات زیادی داشته باشید، که تا حدی به دلیل تفسیر تحریف‌شده از تعاملات اجتماعی و رفتار اجتماعی غیرعادی است.
💢این فرد از اضطراب اجتماعی شدید رنج میبرد و در برقراری روابط اجتماعی دچار ضعف است.
💢به‌جز اعضای خانواده درجه یک، ارتباط نزدیکی با دوستان یا افراد مورد اعتماد ندارد.
💢دارای ویژگی‌ها و رفتارهای خاص اخلاقی و شخصیتی است.
💢افکار و نحوه صحبت کردن او غیرعادی به نظر می‌رسد؛ به‌عنوان مثال، از واژه‌ها و عبارت‌هایی بیش از حد انتزاعی یا عینی استفاده می‌کند یا آن‌ها را به شیوه‌ای نامعمول به کار میبرد.
💢تجربه‌های ادراکی غیرعادی و باورهای جادویی دارد؛ برای نمونه، تصور می‌کند دارای توانایی‌های خارق‌العاده است.
💢رویدادها و موقعیت‌های معمولی را نادرست تفسیر می‌کند و برای آن‌ها معانی خاص و متفاوتی قائل می‌شود.
💢دیدگاه پارانوئید دارد و نسبت به نیت دیگران در انجام کارها، بدبین و مشکوک است.
💢در درک و پاسخ‌دهی مناسب به نشانه‌های اجتماعی، مانند برقراری تماس چشمی، با مشکل مواجه است.
💢در محیط‌های تحصیلی یا شغلی بی‌انگیزه است و عملکرد ضعیفی از خود نشان می‌دهد.
علت اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چیست؟
اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت اسکیزوتایپال، از جمله پیچیده‌ترین و کمتر شناخته‌شده‌ترین شرایط سلامت روان به شمار می‌روند. پژوهشگران همچنان در حال بررسی برای شناسایی علل دقیق این اختلالات هستند، اما شواهد نشان می‌دهد که عوامل متعددی می‌توانند در ایجاد این اختلال نقش داشته باشند. تحقیقات حاکی از آن است که علل اختلال شخصیت اسکیزوتایپال (STPD) عمدتاً ریشه در عوامل بیولوژیکی و ژنتیکی دارند.
تغییرات مغزی مشاهده‌شده در افراد مبتلا به این اختلال شباهت زیادی به الگوهای دیده‌شده در اسکیزوفرنی دارد. داده‌ها نشان می‌دهد که افرادی که در خانواده‌شان سابقه ابتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات شخصیت خوشه A (شامل اختلالات شخصیت پارانوئید، اسکیزوئید و اسکیزوتایپال) وجود دارد، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این اختلال قرار دارند. اختلالات شخصیت خوشه A با رفتارها و گفتارهای غیرمعمول و غیرعادی مشخص می‌شوند.
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چگونه تشخیص داده می‌شود؟
شخصیت در طول کودکی، نوجوانی و اوایل بزرگسالی به تکامل خود ادامه می‌دهد. به همین دلیل، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی معمولاً تا پس از 18 سالگی تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپال را انجام نمی‌دهند.
تشخیص اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت اسکیزوتایپال، دشوار است، زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت معتقد نیستند که رفتار یا طرز فکرشان مشکلی دارد و فکر نمی‌کنند که نیاز به تغییر رفتارشان دارند. هنگامی که آن‌ها به دنبال کمک می‌گردند، اغلب به دلیل شرایط همراه مانند اضطراب یا افسردگی است، نه خود اختلال.
نرخ این دو بیماری روانی در میان افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال به‌ویژه بالا است. هنگامی که یک متخصص سلامت روان، مانند روانشناس یا روان‌پزشک، مشکوک به این باشد که فردی ممکن است به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال مبتلا باشد، اغلب سؤالاتی می‌پرسد که به روشن شدن موارد زیر کمک می‌کند:
- تاریخچه کودکی
- روابط
- تاریخچه کاری
- آزمایش واقعیت
از آنجا که فرد مشکوک به داشتن اختلال شخصیت اسکیزوتایپال ممکن است نسبت به رفتارهای خود آگاهی نداشته باشد، متخصصان سلامت روان اغلب با خانواده و دوستان فرد همکاری می‌کنند تا جزئیات بیشتری در مورد رفتارها و تاریخچه او جمع‌آوری کنند. متخصصان سلامت روان تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپال را بر اساس معیارهای این بیماری در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روان‌پزشکی آمریکا انجام می‌دهند.
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چگونه درمان می‌شود؟
روان‌درمانی (گفتاردرمانی) و داروهای ضد روان‌پریشی (نورولپتیک) با دوز پایین، گزینه‌های اصلی درمان برای اختلال شخصیت اسکیزوتایپال هستند.
داروهای ضد روان‌پریشی برای اختلال شخصیت اسکیزوتایپال
ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی گاهی اوقات داروهای ضد روان‌پریشی (نورولپتیک) با دوز پایین را برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال تجویز می‌کنند تا علائم زیر را درمان کنند:
- ویژگی‌های شناختی غیرعادی
- گفتار عجیب
- افسردگی
- اضطراب
- تکانشگری
داروهای ضد روان‌پریشی به‌ویژه برای افراد با علائم اسکیزوتایپال نسبتاً شدید و کسانی که علائم روان‌پریشی خفیف و گذرا را تجربه می‌کنند، مفید هستند.
روان‌درمانی برای اختلال شخصیت اسکیزوتایپال
روان‌درمانی (گفتاردرمانی) اصطلاحی برای انواع تکنیک‌های درمانی است که هدف آن کمک به افراد برای شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای مشکل‌ساز است. همکاری با یک متخصص سلامت روان، مانند روانشناس یا روان‌پزشک، می‌تواند حمایت، آموزش و راهنمایی را برای فرد و عزیزانش فراهم کند.
📌درمان گروهی: این نوع روان‌درمانی است که در آن گروهی از افراد برای توصیف و بحث در مورد مشکلاتشان تحت نظارت یک درمانگر یا روانشناس گرد هم می‌آیند. درمان گروهی ممکن است به فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال کمک کند تا مهارت‌های اجتماعی را توسعه دهد، زیرا اضطراب اجتماعی و رفتارهای ناجور را مورد توجه قرار می‌دهد. با این حال، افراد با علائم شدیدتر ممکن است در درمان گروهی اختلال ایجاد کنند، به‌ویژه اگر تفکر و رفتارهای پارانوئید برجسته‌ای داشته باشند.
📌درمان شناختی-رفتاری (CBT): این یک نوع درمان ساختاریافته و هدفمند است. یک درمانگر یا روانشناس به فرد کمک می‌کند تا افکار و احساسات خود را دقیق‌تر بررسی کند تا بفهمد چگونه افکارش بر اعمالش تأثیر می‌گذارد. برای فردی با اختلال شخصیت اسکیزوتایپال، درمانگر ممکن است بر آزمایش واقعیت و توجه به مرزهای بین‌فردی تمرکز کند. همچنین ممکن است به فرد کمک کند تا الگوهای فکری تحریف‌شده، مانند تفکر ارجاعی، پارانوئید یا جادویی را شناسایی کند.
حرف‌هایی هست که باید شنیده شن، روانشناس مورد اعتمادتو تو کلینیک آنلاین روان هاب پیداش کن و وقت مشاورتو رزرو کن!
چگونه اختلال شخصیت اسکیزوتایپال درمان می‌شود؟
اختلال شخصیت اسکیزوتایپی یک بیماری مزمن است که نیازمند درمان طولانی‌مدت و مادام‌العمر است.
در صورتی که این اختلال بدون درمان باقی بماند، افراد مبتلا ممکن است با آینده‌ای چالش‌برانگیز مواجه شوند. این افراد ممکن است با مسائل زیر روبرو شوند:
📌اضطراب اجتماعی
📌افسردگی
📌اختلال وسواس فکری-عملی
📌سوءمصرف مواد
تقریباً ۳۰ تا ۵۰ درصد از افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال با دوره‌های افسردگی مواجه می‌شوند.
برای مدیریت این اختلال، ضروری است که افراد مبتلا حتماً تحت درمان قرار گیرند.
آیا می‌توان از اختلال شخصیت اسکیزوتایپال پیشگیری کرد؟
اگرچه اختلال شخصیت اسکیزوتایپال به طور کلی قابل پیشگیری نیست، درمان این بیماری می‌تواند به شما کمک کند تا راه‌هایی برای تغییر رفتارها و افکار غیرمفید را در صورتی که مستعد این بیماری هستید، یاد بگیرید.
یک دنیای جدید از اطلاعات منتظر شماست! برای کشف بیشتر، روی لینک کارگاه آموزشی اختلالات خلقی کلیک کنید.
سخن پایانی
به یاد داشته باشید که اختلال شخصیت اسکیزوتایپال یک نوع اختلال شخصیت است. اگر افراد به محض بروز علائم این اختلال به متخصص یا درمانگر مراجعه کنند و از او کمک بخواهند، احتمالاً تأثیرات منفی این اختلال بر زندگی‌شان کاهش خواهد یافت. متخصصان سلامت روان قادرند برنامه‌های درمانی مؤثری ارائه دهند که به مدیریت افکار و رفتارهای فرد کمک می‌کند.
خانواده‌های افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال اغلب با استرس، افسردگی، غم و احساس انزوا دست‌وپنجه نرم می‌کنند. از این‌رو، توجه به سلامت روان این افراد بسیار مهم است و در صورت مشاهده چنین علائمی، باید از متخصصان سلامت روان کمک بگیرند.
