تست طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ

حوزه بریدگی و طرد (Disconnection and Rejection)

میانگین نمره آزمون دهنده در این حوزه 47% است. حوزه بریدگی و طرد به تجربه‌های اولیه فرد اشاره دارد که در آن‌ها نیازهای اساسی به عشق، تعلق، امنیت و ثبات برآورده نشده‌اند. افرادی که در این حوزه دچار مشکل هستند، معمولاً احساس می‌کنند که نمی‌توانند به دیگران اعتماد کنند یا از جانب آن‌ها پذیرفته شوند. این افراد ممکن است باور داشته باشند که همیشه طرد خواهند شد یا روابطشان ناپایدار است. این باورها می‌تواند ناشی از تجربیات کودکی مانند طلاق والدین، بی‌توجهی، سوءاستفاده یا طرد شدن باشد. افراد با این حوزه طرحواره‌ای معمولاً در برقراری روابط صمیمی مشکل دارند، از نزدیک شدن به دیگران هراس دارند و به‌سختی می‌توانند به دیگران اعتماد کنند. در نتیجه، این افراد ممکن است احساس تنهایی، انزوا و ناامنی کنند که به‌طور قابل‌توجهی کیفیت زندگی آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. فاصله میانگین نمره آزمون دهنده در حوزه بریدگی و طرد نسبت به آمار متوسط مطابق نمودار زیر 1% است.

طرحواره محرومیت هیجانی (Emotional Deprivation)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 60% است. طرحواره محرومیت هیجانی به احساس نادیده گرفته شدن از لحاظ عاطفی اشاره دارد. افراد با این طرحواره معمولاً احساس می‌کنند که هیچ‌کس به نیازهای عاطفی آن‌ها توجه نمی‌کند، از آن‌ها حمایت نمی‌کند یا احساساتشان را درک نمی‌کند. این افراد ممکن است در کودکی والدینی سرد و بی‌توجه داشته باشند یا از توجه و محبت کافی محروم بوده باشند. این طرحواره می‌تواند منجر به احساس تنهایی و ناامیدی در روابط شود، به طوری که فرد به‌دنبال ارتباطی عمیق و صمیمی باشد اما همیشه احساس کند که چیزی کم است. این کمبود می‌تواند منجر به نارضایتی، افسردگی و حتی دوری از روابط عاطفی شود.

طرحواره طرد / رهاشدگی (Abandonment)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 77% است. طرحواره رهاشدگی به ترس شدید از ترک شدن یا نداشتن حمایت دیگران اشاره دارد. افراد با این طرحواره معمولاً احساس می‌کنند که افراد مهم زندگی‌شان آن‌ها را ترک خواهند کرد، خواه به دلیل مرگ، دور شدن، یا تغییر روابط. این باور می‌تواند ریشه در تجربیات کودکی مانند طلاق والدین، مرگ یکی از عزیزان یا تجربه مکرر بی‌توجهی داشته باشد. این افراد ممکن است در روابط خود بیش از حد وابسته شوند، تلاش کنند دیگران را به خود نزدیک نگه دارند، یا به طور مداوم احساس ناامنی کنند. در نتیجه، ممکن است رفتارهایی مانند چسبندگی، نیاز مفرط به توجه یا حتی پرهیز از روابط صمیمانه برای جلوگیری از تجربه مجدد طرد شدن از خود نشان دهند.

طرحواره بی اعتمادی / بدرفتاری (Mistrust/Abuse)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 40% است. طرحواره بی‌اعتمادی و بدرفتاری به باور عمیق فرد اشاره دارد که دیگران قصد دارند به او آسیب برسانند، از او سوءاستفاده کنند یا او را فریب دهند. افراد با این طرحواره معمولاً احساس می‌کنند که نمی‌توان به دیگران اعتماد کرد و همواره در انتظار بدرفتاری یا خیانت هستند. این باور ممکن است ناشی از تجربیات تلخ در کودکی مانند سوءاستفاده جسمی، جنسی، یا عاطفی باشد. این افراد در روابط خود بسیار محتاط و مشکوک هستند و ممکن است به‌سختی به دیگران اعتماد کنند. در نتیجه، ممکن است روابطی سرد و فاصله‌دار داشته باشند یا به‌سرعت از دیگران دوری کنند تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری کنند.

طرحواره انزوای اجتماعی / بیگانگی (Social Isolation/Alienation)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 37% است. طرحواره انزوای اجتماعی به احساس عمیق بیگانگی و عدم تعلق به یک گروه یا جامعه اشاره دارد. افراد با این طرحواره احساس می‌کنند که متفاوت از دیگران هستند و نمی‌توانند در گروه‌های اجتماعی جایگاهی پیدا کنند. این احساس ممکن است ناشی از تجربیات اولیه طرد شدن یا عدم پذیرش از سوی همسالان باشد. این افراد ممکن است از فعالیت‌های اجتماعی دوری کنند، زیرا باور دارند که نمی‌توانند به دیگران بپیوندند یا مورد پذیرش قرار گیرند. این انزوا می‌تواند به احساس تنهایی، افسردگی و کاهش اعتماد به نفس منجر شود. افراد با این طرحواره ممکن است دائماً احساس کنند که خارج از دایره اجتماعی هستند و نمی‌توانند به گروهی تعلق داشته باشند.

طرحواره نقص / شرم (Defectiveness/Shame)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 20% است. طرحواره نقص و شرم به باور عمیق فرد درباره ناقص بودن یا بی‌ارزش بودن خود اشاره دارد. این افراد احساس می‌کنند که دارای نقصی اساسی هستند که اگر دیگران آن را بفهمند، از آن‌ها دوری خواهند کرد. این باور معمولاً ناشی از تجربیات اولیه شرم‌آور یا انتقادهای مکرر است. افراد با این طرحواره ممکن است از خود متنفر باشند و احساس کنند که دیگران آن‌ها را نمی‌پذیرند. این احساس شرم می‌تواند منجر به پرهیز از روابط صمیمی یا رفتارهایی مانند پوشاندن نقص‌های خود یا تظاهر به چیزی که نیستند، شود. در نتیجه، این افراد ممکن است همیشه در تلاش باشند که خود را کامل نشان دهند و از احساس طرد شدن جلوگیری کنند.

حوزه خودگردانی و عملکرد مختل (Impaired Autonomy and Performance)

میانگین نمره آزمون دهنده در این حوزه 53% است. حوزه خودگردانی و عملکرد مختل به باورهای فرد درباره ناتوانی در انجام وظایف و مسئولیت‌های خود به‌صورت مستقل اشاره دارد. این افراد معمولاً احساس می‌کنند که برای انجام کارهای خود به دیگران وابسته هستند و نمی‌توانند به‌تنهایی موفق شوند. این باورها ممکن است از تجربیات اولیه‌ای ناشی شود که در آن‌ها فرد تحت کنترل شدید یا حمایت بیش از حد والدین قرار داشته و فرصت کافی برای یادگیری مهارت‌های خودگردانی نداشته است. افراد با این حوزه طرحواره‌ای ممکن است از مواجهه با چالش‌ها و مسئولیت‌های جدید اجتناب کنند، اعتماد به نفس پایینی داشته باشند و به‌طور مداوم به دنبال تأیید و حمایت دیگران باشند. این ناتوانی در خودگردانی می‌تواند آن‌ها را از دستیابی به اهداف شخصی و حرفه‌ای بازدارد و احساس ناکامی و بی‌کفایتی را در آن‌ها تقویت کند. فاصله میانگین نمره آزمون دهنده در حوزه خودگردانی و عملکرد مختل نسبت به آمار متوسط مطابق نمودار زیر 21% است.

طرحواره وابستگی / بی کفایتی (Dependence/Incompetence)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 50% است. طرحواره وابستگی و بی‌کفایتی به باور فرد درباره ناتوانی خود در مدیریت زندگی یا انجام کارهای مستقل اشاره دارد. این افراد احساس می‌کنند که بدون کمک دیگران نمی‌توانند تصمیم‌گیری کنند یا وظایف روزمره را انجام دهند. این طرحواره معمولاً ناشی از والدینی بیش از حد حمایت‌گر یا کنترل‌کننده است که اجازه نمی‌دهند کودک به تنهایی مهارت‌های لازم را یاد بگیرد. افراد با این طرحواره ممکن است به شدت به دیگران وابسته شوند و اعتماد به نفس کافی برای انجام کارها به تنهایی نداشته باشند. این وابستگی می‌تواند باعث ایجاد احساس بی‌ارزشی و ناتوانی در این افراد شود و آن‌ها را از دستیابی به استقلال و خودمختاری بازدارد.

طرحواره آسیب پذیری در برابر ضرر یا بیماری (Vulnerability to Harm/Illness)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 43% است. طرحواره آسیب‌پذیری به ترس مداوم از این‌که هر لحظه ممکن است فاجعه‌ای رخ دهد اشاره دارد. افراد با این طرحواره دائماً نگران اتفاقات ناخوشایند مانند بیماری‌های جدی، حوادث طبیعی، یا فاجعه‌های مالی هستند. این نگرانی‌ها معمولاً بیش از حد و غیرمنطقی است و می‌تواند ناشی از تجربیات اولیه‌ای باشد که در آن‌ها کودک در محیطی ناپایدار یا پرخطر رشد کرده است. این افراد ممکن است به شدت به دنبال اطمینان خاطر از دیگران باشند، از فعالیت‌های روزمره اجتناب کنند، یا دائماً علائم بیماری را در خود جستجو کنند. این ترس و اضطراب مداوم می‌تواند به‌طور جدی کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد و او را از لذت بردن از زندگی بازدارد.

طرحواره گرفتاری (Enmeshment/Undeveloped Self)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 70% است. طرحواره گرفتاری به حالتی اشاره دارد که فرد هویت مستقل خود را در ارتباط با یک یا چند نفر دیگر، معمولاً والدین، از دست داده است. در این وضعیت، مرزهای فردی بسیار ضعیف یا غیرموجود هستند و فرد نمی‌تواند نیازها، خواسته‌ها یا اهداف خود را از دیگران جدا کند. این طرحواره ممکن است ناشی از وابستگی بیش از حد به والدین یا تأکید بیش از حد بر وفاداری و همدلی در خانواده باشد. افراد با این طرحواره ممکن است احساس کنند که نمی‌توانند بدون تأیید دیگران تصمیم‌گیری کنند یا خود را از آن‌ها جدا کنند. این فقدان هویت مستقل می‌تواند منجر به احساس بی‌هدف بودن، سردرگمی در مورد خود و ناتوانی در برقراری روابط سالم و مستقل شود.

طرحواره شکست (Failure)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 50% است. طرحواره شکست به باور فرد درباره ناتوانی یا عدم شایستگی خود در رسیدن به موفقیت اشاره دارد. این افراد احساس می‌کنند که در انجام وظایف و اهداف خود ناتوان هستند و همیشه شکست خواهند خورد. این طرحواره معمولاً ناشی از تجربیات اولیه شکست یا ناکامی در دوران کودکی یا انتظارات بیش از حد والدین است. افراد با این طرحواره ممکن است از تلاش برای رسیدن به اهداف خود دست بکشند یا از چالش‌های جدید اجتناب کنند، زیرا باور دارند که تلاش‌هایشان بی‌ثمر خواهد بود. این احساس شکست می‌تواند به عزت نفس پایین، اضطراب و افسردگی منجر شود و فرد را از دستیابی به موفقیت و پیشرفت بازدارد.

حوزه محدودیت های مختل (Impaired Limits)

میانگین نمره آزمون دهنده در این حوزه 67% است. حوزه محدودیت‌های مختل به مشکلات فرد در ایجاد و حفظ مرزهای مناسب در رفتار و روابط خود اشاره دارد. این حوزه شامل دو نوع اصلی طرحواره می‌شود: «استحقاق/بزرگ‌منشی» و «خودکنترلی ناکافی». افراد با طرحواره‌های این حوزه ممکن است احساس کنند که حق بیشتری نسبت به دیگران دارند، قوانین و محدودیت‌ها برای آن‌ها صدق نمی‌کند یا نمی‌توانند در برابر تمایلات خود مقاومت کنند. این مشکلات ممکن است ناشی از تربیت سهل‌گیرانه یا عدم آموزش مرزها و خودکنترلی در کودکی باشد. افرادی که در این حوزه دچار مشکل هستند، ممکن است در روابط خود بی‌توجه به نیازها و حقوق دیگران عمل کنند و در برخورد با موانع و ناکامی‌ها ناتوان باشند. این رفتارها می‌تواند منجر به مشکلات جدی در روابط بین فردی و حرفه‌ای شود و احساس نارضایتی و ناکامی را در زندگی فرد افزایش دهد. فاصله میانگین نمره آزمون دهنده در حوزه محدودیت‌های مختل نسبت به آمار متوسط مطابق نمودار زیر 42% است.

طرحواره استحقاق / بزرگ منشی (Entitlement/Grandiosity)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 57% است. طرحواره استحقاق به باور فرد درباره برتری و استحقاق بیش از حد خود نسبت به دیگران اشاره دارد. این افراد ممکن است احساس کنند که قوانین و محدودیت‌ها برای آن‌ها صدق نمی‌کند و حق دارند هر آنچه می‌خواهند را به دست آورند. این طرحواره معمولاً ناشی از تجربیات کودکی است که در آن فرد بیش از حد تحسین شده یا به او اجازه داده شده است که بدون هیچ محدودیتی رفتار کند. افراد با این طرحواره ممکن است در روابط خود خودخواه و بی‌توجه به نیازها و حقوق دیگران باشند. این رفتارها می‌تواند منجر به مشکلات در روابط اجتماعی و فردی شود و احساس بیگانگی و تنهایی را در بلندمدت افزایش دهد.

طرحواره خویشتن داری و خودانضباطی ناکافی (Insufficient Self-Control/Self-Discipline)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 77% است. طرحواره خویشتن‌داری ناکافی به ناتوانی فرد در تحمل ناکامی‌ها، تأخیر در لذت یا کنترل رفتارهای خود اشاره دارد. این افراد ممکن است نتوانند در برابر وسوسه‌ها مقاومت کنند یا به‌طور مداوم از مسئولیت‌های خود شانه خالی کنند. این طرحواره ممکن است ناشی از تربیت سهل‌گیرانه یا عدم آموزش مهارت‌های خودکنترلی در دوران کودکی باشد. افراد با این طرحواره ممکن است در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود با مشکلاتی مانند تعویق کارها، مصرف مواد مخدر یا پرخوری مواجه شوند. این ناتوانی در کنترل خود می‌تواند به کاهش اعتماد به نفس و احساس نارضایتی از زندگی منجر شود و مانع از دستیابی به اهداف بلندمدت شود.

حوزه دیگر جهت مندی (Other-Directedness)

میانگین نمره آزمون دهنده در این حوزه 67% است. حوزه دیگر جهت‌مندی به تمایل فرد به تمرکز بر نیازها و خواسته‌های دیگران به قیمت نادیده گرفتن نیازها و خواسته‌های خود اشاره دارد. افراد در این حوزه ممکن است به‌طور مداوم نیازهای خود را قربانی کنند تا مورد تأیید و محبت دیگران قرار گیرند. این رفتار ممکن است ناشی از تجربیات اولیه باشد که در آن‌ها فرد برای راضی نگه‌داشتن دیگران، به‌ویژه والدین، تحت فشار قرار گرفته است. طرحواره‌های این حوزه شامل «اطاعت» و «ایثار» است که در آن‌ها فرد به‌طور مداوم خود را فدای دیگران می‌کند و از بیان نیازهای خود احساس گناه می‌کند. این نوع رفتار می‌تواند به احساس خشم، ناامیدی و حتی فرسودگی منجر شود، زیرا فرد دائماً خود را نادیده می‌گیرد و به‌دنبال رضایت دیگران است. در نتیجه، این افراد ممکن است در روابط خود احساس نارضایتی و تنهایی کنند. فاصله میانگین نمره آزمون دهنده در حوزه دیگر جهت‌مندی نسبت به آمار متوسط مطابق نمودار زیر 43% است.

طرحواره اطاعت (Subjugation)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 70% است. طرحواره اطاعت به حالتی اشاره دارد که فرد به‌طور مداوم نیازها، خواسته‌ها و احساسات خود را به‌نفع دیگران قربانی می‌کند. این افراد معمولاً احساس می‌کنند که اگر نیازها و خواسته‌های خود را مطرح کنند، دیگران آن‌ها را رد کرده یا تنبیه خواهند کرد. این طرحواره معمولاً ناشی از تجربیات اولیه است که در آن‌ها فرد به‌طور مداوم تحت فشار بوده است که مطیع و فرمانبردار باشد. افراد با این طرحواره ممکن است در روابط خود به‌راحتی تحت سلطه دیگران قرار گیرند و احساس خشم و ناراحتی را در خود سرکوب کنند. این اطاعت مداوم می‌تواند منجر به احساس بی‌ارزشی، افسردگی و عدم رضایت از زندگی شود.

طرحواره ایثار (Self-Sacrifice)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 63% است. طرحواره ایثار به تمایل فرد به فداکاری بیش از حد برای دیگران، حتی به قیمت نیازها و خواسته‌های خود، اشاره دارد. این افراد اغلب احساس می‌کنند که باید نیازهای دیگران را برآورده کنند تا احساس ارزشمندی یا محبت کنند. این طرحواره ممکن است ناشی از تربیت در محیطی باشد که فرد به‌طور مداوم تشویق شده است تا نیازهای خود را نادیده بگیرد و برای دیگران فداکاری کند. افراد با این طرحواره ممکن است از بیان نیازها و خواسته‌های خود احساس گناه کنند و از دیگران انتظار داشته باشند که متقابلاً برای آن‌ها فداکاری کنند. این الگو می‌تواند منجر به فرسودگی، خشم و نارضایتی در روابط شود.

حوزه گوش به زنگی و بازداری (Over-Vigilance and Inhibition)

میانگین نمره آزمون دهنده در این حوزه 58% است. حوزه گوش به زنگی و بازداری به تمایل فرد به کنترل و سرکوب شدید احساسات، خواسته‌ها و تمایلات خود اشاره دارد. افراد در این حوزه معمولاً معتقدند که باید همواره محتاط و آماده برای جلوگیری از هر گونه اشتباه یا خطر باشند. این افراد ممکن است به‌طور مداوم نگران انتظارات دیگران، رعایت قوانین و معیارهای سخت‌گیرانه یا اجتناب از اشتباهات باشند. طرحواره‌های این حوزه شامل «بازداری هیجانی» و «معیارهای سرسختانه» است که در آن‌ها فرد احساسات و نیازهای خود را سرکوب می‌کند تا از قضاوت، طرد یا شکست جلوگیری کند. این گوش به زنگی مداوم می‌تواند منجر به استرس، اضطراب و مشکلات جسمی و روانی شود. همچنین، این رفتار ممکن است مانع از لذت بردن فرد از زندگی و برقراری روابط صمیمی و معنادار شود. فاصله میانگین نمره آزمون دهنده در حوزه گوش به زنگی و بازداری نسبت به آمار متوسط مطابق نمودار زیر 28% است.

طرحواره بازداری هیجانی (Emotional Inhibition)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 43% است. طرحواره بازداری هیجانی به تمایل فرد به سرکوب احساسات، تمایلات یا ابراز هیجانات خود به دلیل ترس از قضاوت یا طرد اشاره دارد. این افراد معمولاً احساس می‌کنند که اگر احساسات یا نیازهای خود را بیان کنند، مورد قبول قرار نخواهند گرفت یا باعث ناراحتی دیگران خواهند شد. این طرحواره ممکن است ناشی از تربیت در محیطی باشد که ابراز هیجانات مجاز نبوده یا با تنبیه همراه بوده است. افراد با این طرحواره ممکن است به شدت خوددار، محتاط و سرد به نظر برسند و در روابط خود به‌سختی احساسات واقعی خود را بیان کنند. این بازداری مداوم می‌تواند منجر به احساس تنهایی، استرس و مشکلات جسمی ناشی از سرکوب هیجانات شود.

طرحواره معیارهای سرسختانه (Unrelenting Standards/Hypercriticalness)

نمره آزمون دهنده در این طرحواره 73% است. طرحواره معیارهای سرسختانه به تمایل فرد به داشتن انتظارات و معیارهای بسیار بالا برای خود و دیگران اشاره دارد. این افراد معمولاً احساس می‌کنند که همیشه باید بهترین باشند و هیچ خطایی از آن‌ها پذیرفته نیست. این طرحواره ممکن است ناشی از تربیت در محیطی باشد که در آن فرد تنها زمانی مورد قبول قرار می‌گیرد که عملکرد بی‌عیب و نقصی داشته باشد. افراد با این طرحواره ممکن است در زندگی خود با استرس، اضطراب و احساس ناکامی مواجه شوند، زیرا همیشه در تلاش هستند تا به معیارهای غیرممکن دست یابند. این فشار مداوم می‌تواند منجر به فرسودگی، احساس عدم رضایت از خود و حتی افسردگی شود.