تست خشم اسپیلبرگر

خلاصه وضعیت آزمون دهنده

تست خشم اسپیلبرگر یک ابزار روان‌شناختی استاندارد است که برای ارزیابی خشم و نحوه مدیریت آن در افراد استفاده می‌شود.

این تست سه مقیاس اصلی دارد:

• حالت خشم (State Anger): بررسی احساسات و واکنش‌های خشم در لحظه. نمره کلی آزمون دهنده در این مقیاس 35 از 100 است.
• رگه خشم (Trait Anger): ارزیابی خشم به‌عنوان یک ویژگی شخصیتی پایدار. نمره کلی آزمون دهنده در این مقیاس 57 از 100 است.
• بروز و کنترل خشم (Anger Expression): اندازه‌گیری نحوه بروز خشم (بیرونی یا درونی) و توانایی فرد در کنترل آن. نمره کلی آزمون دهنده در این مقیاس 52 از 100 است.

شاخص کلی بیان خشم:

یکی از معیارهای مهم برای اندازه‌گیری کلی نحوه مدیریت و بیان خشم در فرد، شاخص کلی بیان خشم یا Anger Expression Index (AEI) است. نمره آزمون دهنده در این شاخص 57 از 100 است. 

این شاخص یک نمره ترکیبی است که نشان‌دهنده تعادل میان بروز بیرونی خشم، بروز درونی خشم و توانایی فرد در کنترل خشم بیرونی و درونی است. هدف از محاسبه این شاخص، بررسی کلی سبک‌های مختلف بیان و مدیریت خشم در افراد است. نمره بالا در AEI نشان‌دهنده مشکلات قابل توجه در مدیریت خشم است. این افراد ممکن است خشم خود را زیاد ابراز کنند (به صورت کلامی یا فیزیکی) یا آن را سرکوب کنند، که هر دو می‌تواند منجر به مشکلات روانی و جسمانی شود. نمره پایین در AEI نشان‌دهنده توانایی بهتر در مدیریت خشم و کنترل احساسات است. این افراد معمولاً از استراتژی‌های مؤثری برای کاهش و مدیریت خشم استفاده می‌کنند.

حالت خشم (State Anger)

این مقیاس به ارزیابی خشم در لحظه و موقعیت کنونی فرد می‌پردازد و شامل سه خرده‌مقیاس است:

• احساس خشمگینانه: بررسی شدت احساسی که فرد در لحظه تجربه می‌کند، مانند احساس ناراحتی یا تحریک‌پذیری.
• تمایل به بروز کلامی خشم: اندازه‌گیری تمایل فرد به بروز خشم به صورت کلامی، مانند فریاد زدن یا گفتن حرف‌های ناخوشایند.
• تمایل به بروز فیزیکی خشم: بررسی تمایل فرد به بروز خشم از طریق رفتارهای فیزیکی، مانند کوبیدن روی میز یا رفتارهای تهاجمی.

وضعیت آزمون دهنده از نظر مقیاس حالت خشم با توجه به جنسیت وی، نسبت به آمار میانگین در نمودار زیر مشخص شده است:

احساس خشمگینانه (Feeling Angry):

نمره آزمون دهنده در این خرده‌مقیاس 45 از 100 است. افرادی که نمره بالایی در این مقیاس دارند، معمولاً در موقعیت‌های خاص یا استرس‌زا احساسات شدیدی از خشم یا تحریک‌پذیری را تجربه می‌کنند. این احساسات ممکن است به صورت ناراحتی، ناکامی یا تنش بروز پیدا کند. احساس خشمگینانه بیشتر به تجربه درونی خشم مربوط است و لزوماً به رفتارهای بیرونی منجر نمی‌شود. شدت این احساسات معمولاً به موقعیت‌های محرک، مانند بی‌عدالتی، بی‌احترامی یا ناکامی در دستیابی به اهداف، وابسته است.

تمایل به بروز کلامی خشم (Feel Like Expressing Anger Verbally):

نمره آزمون دهنده در این خرده‌مقیاس 35 از 100 است. این خرده‌مقیاس ارزیابی می‌کند که فرد تا چه حد تمایل دارد خشم خود را از طریق کلامی بروز دهد. این رفتارها می‌تواند شامل فریاد زدن، استفاده از کلمات توهین‌آمیز، یا ابراز نارضایتی به صورت مستقیم باشد. افرادی که در این مقیاس نمره بالایی دارند، معمولاً خشم خود را به صورت لفظی ابراز می‌کنند، حتی اگر این رفتار تأثیر منفی بر روابطشان داشته باشد. این بروز ممکن است به دلیل عدم توانایی در کنترل خشم یا واکنش آنی به تحریکات باشد.

تمایل به بروز فیزیکی خشم (Feel Like Expressing Anger Physically):

نمره آزمون دهنده در این خرده‌مقیاس 25 از 100 است. این خرده‌مقیاس به ارزیابی تمایل فرد به واکنش‌های فیزیکی هنگام تجربه خشم می‌پردازد. این واکنش‌ها ممکن است شامل کوبیدن روی میز، پرت کردن اشیاء، یا رفتارهای تهاجمی دیگر باشد. افرادی که در این مقیاس نمره بالایی دارند، معمولاً در مدیریت رفتارهای تکانشی خود دچار مشکل هستند و ممکن است خشم خود را به صورت فیزیکی نشان دهند. این رفتارها اغلب ناشی از ناتوانی در کنترل هیجانات یا شدت بالای خشم آنی است.

رگه خشم (Trait Anger)

این مقیاس ویژگی‌های شخصیتی مرتبط با خشم را که در طولانی‌مدت ثابت هستند، ارزیابی می‌کند و شامل دو خرده‌مقیاس است:

• خلق و خوی خشمگینانه: بررسی تمایل عمومی فرد به تجربه خشم، بدون نیاز به تحریک خاص. این مقیاس میزان خشم به عنوان یک ویژگی ذاتی فرد را ارزیابی می‌کند.
• واکنش خشمگینانه: اندازه‌گیری شدت واکنش خشم در موقعیت‌های خاص که فرد احساس تهدید یا تحریک می‌کند.

وضعیت آزمون دهنده از نظر مقیاس رگه خشم با توجه به جنسیت وی، نسبت به آمار میانگین در نمودار زیر مشخص شده است:

خلق و خوی خشمگینانه (Angry Temperament):

نمره آزمون دهنده در این خرده‌مقیاس 63 از 100 است. این خرده‌مقیاس به بررسی گرایش کلی فرد به تجربه خشم می‌پردازد، حتی در شرایطی که تحریک خاصی وجود ندارد. افرادی با خلق و خوی خشمگینانه ممکن است نسبت به موقعیت‌های عادی واکنش منفی نشان دهند یا به راحتی عصبانی شوند. این ویژگی بیشتر به ساختار شخصیتی فرد مرتبط است و نشان‌دهنده یک الگوی پایدار از خشم است. این افراد معمولاً از نظر اجتماعی چالش‌های بیشتری دارند، زیرا تمایل به بروز خشم می‌تواند بر روابطشان تأثیر منفی بگذارد.

واکنش خشمگینانه (Angry Reaction):

نمره آزمون دهنده در این خرده‌مقیاس 54 از 100 است. این خرده‌مقیاس بررسی می‌کند که فرد چگونه در برابر محرک‌های خاص یا موقعیت‌های استرس‌زا واکنش نشان می‌دهد. افرادی که در این مقیاس نمره بالایی دارند، معمولاً نسبت به بی‌عدالتی، توهین، یا تهدیدهای واقعی یا ادراک‌شده واکنش شدید خشمگینانه نشان می‌دهند. این واکنش‌ها می‌تواند به صورت کلامی، فیزیکی یا حتی احساسات درونی بروز پیدا کند. واکنش خشمگینانه معمولاً به میزان تحمل استرس و توانایی فرد در مدیریت موقعیت‌های چالش‌برانگیز بستگی دارد.

بروز و کنترل خشم (Anger Expression)

این مقیاس به بررسی نحوه بروز و مدیریت خشم در افراد می‌پردازد. شامل چهار خرده‌مقیاس است:

• بروز بیرونی خشم: بررسی میزان تمایل فرد به نشان دادن خشم به دیگران از طریق رفتارهای قابل مشاهده.
• بروز درونی خشم: اندازه‌گیری تمایل فرد به سرکوب خشم و درونی کردن آن، بدون بروز خارجی.
• کنترل خشم بیرونی: بررسی توانایی فرد در کنترل رفتارهای بیرونی خشم، مانند جلوگیری از فریاد زدن یا پرخاشگری.
• کنترل خشم درونی: اندازه‌گیری توانایی فرد در مدیریت احساسات درونی خشم، مانند آرام کردن خود و جلوگیری از ناراحتی درونی شدید.

بروز بیرونی خشم (Anger Expression Out):

نمره آزمون دهنده در این خرده‌مقیاس 59 از 100 است. این خرده‌مقیاس میزان تمایل فرد به ابراز خشم به دیگران از طریق رفتارهای قابل مشاهده را ارزیابی می‌کند. این رفتارها می‌تواند شامل پرخاشگری کلامی، خشونت فیزیکی، یا نشان دادن نارضایتی آشکار باشد. افرادی با نمره بالا در این مقیاس معمولاً خشم خود را بی‌پرده به دیگران منتقل می‌کنند، که می‌تواند منجر به درگیری‌های بین‌فردی شود. این نوع بروز اغلب نشان‌دهنده ضعف در مهارت‌های مدیریت خشم است.

وضعیت آزمون دهنده از نظر خرده‌مقیاس بروز بیرونی خشم با توجه به جنسیت وی، نسبت به آمار میانگین در نمودار زیر مشخص شده است:

بروز درونی خشم (Anger Expression In):

نمره آزمون دهنده در این خرده‌مقیاس 56 از 100 است. این خرده‌مقیاس تمایل فرد به سرکوب و درونی کردن خشم را بررسی می‌کند. افرادی که در این مقیاس نمره بالایی دارند، خشم خود را به جای ابراز بیرونی درون خود نگه می‌دارند. این حالت ممکن است به مرور زمان باعث ایجاد استرس، اضطراب یا مشکلات جسمی مانند فشار خون بالا شود. بروز درونی خشم معمولاً ناشی از ترس از عواقب ابراز خشم یا احساس ناتوانی در ابراز آن به شکل سازنده است.

وضعیت آزمون دهنده از نظر خرده‌مقیاس بروز درونی خشم با توجه به جنسیت وی، نسبت به آمار میانگین در نمودار زیر مشخص شده است:

کنترل خشم بیرونی (Anger Control Out):

نمره آزمون دهنده در این خرده‌مقیاس 44 از 100 است. این خرده‌مقیاس به توانایی فرد در کنترل و جلوگیری از ابراز بیرونی خشم می‌پردازد. افرادی که در این مقیاس نمره بالایی دارند، معمولاً قادرند خشم خود را مدیریت کرده و از واکنش‌های منفی مانند پرخاشگری یا توهین جلوگیری کنند. این مهارت اغلب به دلیل آموزش یا تمرین در مهارت‌های مدیریت هیجانات و روابط بین‌فردی به دست می‌آید.

وضعیت آزمون دهنده از نظر خرده‌مقیاس کنترل خشم بیرونی با توجه به جنسیت وی، نسبت به آمار میانگین در نمودار زیر مشخص شده است:

کنترل خشم درونی (Anger Control In):

نمره آزمون دهنده در این خرده‌مقیاس 50 از 100 است. این خرده‌مقیاس ارزیابی می‌کند که فرد تا چه حد می‌تواند احساسات خشم خود را در درون مدیریت کند. افرادی با نمره بالا در این مقیاس معمولاً از تکنیک‌های آرام‌سازی ذهنی و جسمی استفاده می‌کنند تا خشم خود را کاهش دهند. این مهارت‌ها شامل خودگویی مثبت، تنفس عمیق، یا تکنیک‌های شناختی-رفتاری برای کاهش هیجانات منفی است. کنترل خشم درونی می‌تواند به پیشگیری از تأثیرات منفی روانی و جسمی خشم کمک کند.

وضعیت آزمون دهنده از نظر خرده‌مقیاس کنترل خشم درونی با توجه به جنسیت وی، نسبت به آمار میانگین در نمودار زیر مشخص شده است: