اختلال احتکار از بی‌توجهی تا بحران

اختلال احتکار می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. تحقیقات نشان می‌دهد که بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال، تجربه‌ای آسیب‌زا مانند سوءاستفاده عاطفی یا جنسی را پشت سر گذاشته‌اند. دیگر علل این اختلال شامل موارد زیر است:

🧠ژنتیک: وجود سابقه خانوادگی اختلال احتکار یا وسواس، احتمال ابتلا به این اختلال را افزایش می‌دهد. داشتن خویشاوند نزدیک مبتلا، خطر را بیشتر می‌کند.

🧠الگوبرداری از والدین: کودکانی که والدینشان رفتارهای احتکاری دارند، ممکن است این رفتار را تقلید کنند. والدین مبتلا باید به متخصص سلامت روان مراجعه کنند.

🧠تنهایی: زندگی در تنهایی و کمبود ارتباطات عاطفی می‌تواند افراد را به اشیا یا حیوانات وابسته کند و رفتار احتکاری را تشدید کند.

🧠اختلالات روانی: افرادی که به اختلالاتی مانند افسردگی، اضطراب، وسواس فکری-عملی (OCD)، اسکیزوفرنی یا اختلال شخصیت وسواسی مبتلا هستند، بیشتر در معرض احتکار قرار دارند.

🧠مشکلات برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری: ناتوانی در تصمیم‌گیری درباره دور انداختن وسایل غیرضروری می‌تواند به احتکار منجر شود.

🧠مشکلات حل مسئله: نقص در مهارت‌های حل مسئله، به‌ویژه در قشر پیش‌پیشانی مغز، می‌تواند باعث رفتارهای احتکاری شود.

🧠مشکلات حافظه و توجه: افراد مبتلا به احتکار اغلب نمی‌توانند توجه خود را از افکار مرتبط با ذخیره‌سازی منحرف کنند و نگران از دست دادن اشیای مهم هستند.

معیارهای DSM-5 برای تشخیص اختلال احتکار

🔷مشکل مداوم در دور انداختن وسایل بی‌ارزش

🔷احساس نیاز شدید به نگهداری اشیا و ناراحتی هنگام جدایی از آن‌ها

🔷ایجاد بی‌نظمی و اختلال در عملکرد روزمره به دلیل احتکار

🔷عدم وجود دلایل پزشکی مانند آسیب مغزی برای رفتار احتکار

🔷عدم توجیه علائم با سایر اختلالات روانی مانند افسردگی یا اسکیزوفرنی

عوارض اختلال احتکار

احتکار می‌تواند مشکلات متعددی برای فرد و اطرافیانش ایجاد کند، از جمله:

⛔گم شدن مدارک یا وسایل مهم

⛔مشکلات بهداشتی به دلیل عدم دسترسی به امکانات

⛔ناتوانی در پخت‌وپز یا خواب راحت به دلیل شلوغی

⛔خطر بیماری به دلیل مصرف مواد غذایی تاریخ گذشته

⛔آسیب‌های جسمانی ناشی از شلوغی محیط

⛔خطر آتش‌سوزی به دلیل انباشت کاغذ

⛔دوری از خانواده و دوستان به دلیل رفتارهای احتکاری

⛔مشکلات شغلی و تحصیلی

درمان اختلال احتکار

درمان این اختلال معمولاً با روان‌درمانی و در موارد شدید با دارودرمانی انجام می‌شود. روش‌های درمانی شامل موارد زیر است:

✅درمان شناختی-رفتاری (CBT): این روش به شناسایی و تغییر الگوهای فکری و رفتاری ناسالم کمک می‌کند. تکنیک‌هایی مانند مواجهه و پیشگیری از پاسخ (ERP) و آموزش مهارت‌های حل مسئله در این روش استفاده می‌شود.

یک دنیای جدید از اطلاعات منتظرته! برای کشف بیشتر، روی لینک کارگاه آموزشی رفتار درمانی شناختی CBT کلیک کن.

✅روان‌درمانی تحلیلی: این روش به بررسی ریشه‌های روانی رفتار احتکاری، مانند تجربیات آسیب‌زا، می‌پردازد.

✅دارودرمانی: داروهای ضدافسردگی مانند کلومیپرامین یا SSRI‌ها (پاروکستین، سرترالین و…) می‌توانند اضطراب و رفتارهای وسواسی را کاهش دهند.

✅خانواده‌درمانی: این روش به بهبود روابط خانوادگی و کمک به فرد مبتلا برای کنترل رفتارهایش کمک می‌کند.

✅گروه‌درمانی: شرکت در گروه‌های حمایتی به کاهش احساس تنهایی و یادگیری راهکارهای مقابله کمک می‌کند.

✅مصاحبه انگیزشی: این روش افراد را به تغییر رفتارهای احتکاری و مرتب کردن محیط تشویق می‌کند.

✅درمان با واقعیت مجازی: استفاده از واقعیت مجازی برای شبیه‌سازی محیط زندگی و تمرین مرتب‌سازی، به‌ویژه برای افرادی که دور انداختن وسایل برایشان دشوار است، مؤثر است.

داروها

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) هنوز هیچ داروی رسمی برای اختلال احتکار تأیید نکرده است. داروهای تجویز شده برای افراد مبتلا به اختلال احتکار اغلب برای درمان بیماری‌های همراه مانند افسردگی و اضطراب هستند. محققان همچنان به دنبال داروهای مؤثر خاص برای اختلال احتکار هستند.

عوامل خطر اختلال احتکار

⚠️سابقه خانوادگی اختلال احتکار یا وسواس

⚠️ناهنجاری‌های مغزی مانند مشکلات قشر پیش‌پیشانی

⚠️رویدادهای آسیب‌زا مانند جدایی یا سوءاستفاده

⚠️ویژگی‌های شخصیتی مانند کمال‌گرایی یا اهمال‌کاری

⚠️انزوای اجتماعی

⚠️زندگی در محیط شلوغ و بی‌نظم

روش‌های مقابله با اختلال احتکار یا ذخیره‌سازی افراطی

✔️پذیرش مشکل: پذیرش وجود اختلال، اولین گام برای درمان است.

✔️ایجاد فضای مرتب: شروع با مرتب کردن بخش کوچکی از خانه.

✔️مدیریت استرس: استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مایندفولنس.

✔️تعیین اهداف کوچک: مرتب کردن یک بخش خاص یا دریافت مشاوره.

✔️مدیریت هیجانات: جایگزینی دلبستگی‌های ناسالم با عواطف مثبت.

✔️گسترش روابط اجتماعی: شرکت در جمع‌های دوستانه برای کاهش تنهایی.

✔️پایبندی به درمان: دنبال کردن برنامه‌های درمانی روانشناس.

✔️مراقبت از خود: توجه به بهداشت، تغذیه و ورزش.

برای بسیاری از افراد، زندگی با اختلال احتکار می‌تواند طاقت‌فرسا و منزوی‌کننده باشد، اما درک این اختلال اولین گام برای دریافت حمایت و بهبود است.

جمع‌آوری اشیا در مقابل اختلال احتکار چه تفاوتی دارد؟

افراد مبتلا به اختلال احتکار ممکن است خود را کلکسیونرهای پرشور توصیف کنند، اما این توصیف به دلایل متعددی درست نیست.

اختلال احتکار شامل دشواری در جدایی از هر نوع دارایی است. اگر فرد مبتلا سعی کند وسایلی را دور بیندازد، احساس ناراحتی عمیقی را تجربه می‌کند و به همین دلیل شروع به انباشت این اشیا در خانه یا مکان‌های دیگر می‌کند.

از سوی دیگر، کلکسیونرها اشیا را با هدف و به‌صورت سازمان‌یافته جمع‌آوری می‌کنند. آن‌ها اغلب به دنبال اشیای خاصی هستند که می‌توانند به دیگران منتقل شوند یا برای ارزش مالی فروخته شوند. اگرچه ممکن است از این اشیا استفاده نکنند، اما قادرند آن‌ها را برای نمایش به دیگران ارائه دهند.

اختلال احتکار معمولاً بدون برنامه‌ریزی، فاقد سازمان‌دهی و به‌ندرت شامل واگذاری اشیا پس از به دست آوردن آن‌هاست. اگرچه همه رفتارهای احتکاری مختل‌کننده نیستند، بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال از شلوغی خانه خود احساس شرم می‌کنند و عمداً آن را به دیگران نشان نمی‌دهند.

افراد بالای 60 سال که با چالش‌های دیگر سلامت روان مواجه هستند، بیشتر احتمال دارد رفتارهای احتکاری نشان دهند، به‌ویژه افرادی که با افسردگی و اضطراب دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

بیماری‌های مرتبط با اختلال احتکار

✔️بسیاری از افراد مبتلا به اختلال احتکار به سایر بیماری‌های سلامت روان نیز مبتلا هستند. طبق گزارش انجمن روانپزشکی آمریکا، 75 درصد از این افراد به اختلال خلقی یا اضطرابی نیز دچار هستند.

✔️سایر بیماری‌هایی که اغلب همراه با اختلال احتکار دیده می‌شوند شامل اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، زوال عقل و اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) هستند.

✔️اغلب، این بیماری‌های همراه دلیل اصلی مراجعه افراد برای درمان هستند، پیش از آنکه اختلال احتکار شناسایی شود. افراد مبتلا به این اختلال همچنین زمانی که یکی از اعضای نگران خانواده از یک متخصص سلامت روان درخواست مداخله کند، احتمال بیشتری برای دریافت کمک دارند.

✔️افراد مبتلا به اختلال احتکار اغلب به دلیل احساس شرم از وضعیت خود، در برابر دریافت درمان مقاومت می‌کنند و ممکن است شدت یا جدیت مشکل خود را درک نکنند.

✔️این افراد شایسته دریافت کمک برای کاهش احساس ناراحتی و ایجاد محیط زندگی سالم‌تر برای خود و اطرافیانشان هستند.

شناخت علائم اختلال احتکار

اختلال احتکار می‌تواند تأثیر چشمگیری بر زندگی شما و عزیزانتان داشته باشد. اگر با اعضای دیگر خانواده زندگی می‌کنید، ممکن است باعث استرس و درگیری قابل‌توجهی شود. استراتژی‌های زیر می‌توانند به شما کمک کنند تا در برنامه درمانی که با یک متخصص سلامت روان تنظیم کرده‌اید، در مسیر درست بمانید:

🔷پایبندی به برنامه: به خاطر داشته باشید که داشتن موانع در مسیر بهبودی طبیعی است. اگر بهبودی شما آن‌طور که انتظار دارید پیش نرود، خودتان را سرزنش نکنید. به این اعتماد داشته باشید که با زمان، تمرین و حمایت می‌توانید بهتر شوید.

🔷پذیرش کمک: متخصصان سلامت روان می‌توانند شما را در مسیر بهبودی قرار دهند. حمایت از عزیزان را نیز در نظر بگیرید تا در این مسیر بمانید. اگر اعضای خانواده‌ای مایل به کمک در سازماندهی و نظم‌بخشی به فضای زندگی‌تان هستند، حتماً این کمک را بپذیرید. اغلب، خانواده و دوستان می‌خواهند شما بهبود یابید و آماده کمک هستند.

🔷ارتباط اجتماعی: به دلیل شرم و انگ، افراد مبتلا به اختلال احتکار ممکن است منزوی شوند. با برداشتن گام‌های کوچک برای ارتباط با دیگران، می‌توانید دیدگاه خود را بهبود دهید. اگر معمولاً فردی منزوی هستید، برقراری ارتباط ممکن است برایتان آسان نباشد.

لازم نیست با گروه بزرگی از افراد بیرون بروید اگر این کار شما را ناراحت می‌کند. در عوض، یک دوست یا چند نفر از اعضای خانواده را برای ناهار یا تماشای فیلم انتخاب کنید. با انتخاب فعالیت‌های ساده، می‌توانید به‌تدریج به گذراندن وقت با دیگران عادت کنید. همچنین می‌توانید گروه‌های حمایتی آنلاین را جستجو کنید تا با افرادی که تجربه اختلال احتکار دارند، ارتباط برقرار کنید.

🔷مراقبت از خود: اگر اخیراً آشپزخانه و حمام خود را مرتب کرده‌اید، دوباره به مراقبت از خود بپردازید. خرید و تهیه غذای مغذی، دوش گرفتن منظم و لذت بردن از فضای خود می‌تواند به تقویت اراده شما کمک زیادی کند و البته باعث می‌شود ظاهر و احساس بهتری داشته باشید. با افزایش اعتمادبه‌نفس، ممکن است بخواهید یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده را برای یک فنجان چای یا یک بازی ساده دعوت کنید. این کار می‌تواند انگیزه شما را برای حفظ نظم در فضایتان افزایش دهد.

🔷توجه به رفاه عزیزان: افراد مبتلا به اختلال احتکار ممکن است تأثیر این وضعیت بر عزیزانشان چه والدین، فرزندان یا حیوانات خانگی را تشخیص ندهند. این اختلال می‌تواند برای شما و کسانی که به آن‌ها اهمیت می‌دهید استرس‌زا باشد.

اگر احتکار مورد توجه قرار نگیرد، می‌تواند باعث رنجش، خشم و در برخی موارد افسردگی در اعضای خانواده شود. کودکان ممکن است از نظر اجتماعی تحت تأثیر قرار گیرند و اگر شرایط زندگی به اندازه کافی وخیم باشد، خانواده ممکن است حضانت کودکان یا حیوانات خانگی را از دست بدهد. رسیدگی به احتکار برای بهبود کیفیت زندگی خانواده می‌تواند به خانه‌ای شادتر و نتایج سلامتی بهتر برای همه اعضای خانه منجر شود.

چگونه به عزیزی با اختلال احتکار کمک کنیم

🔶اگر فکر می‌کنید یکی از نزدیکان شما ممکن است به اختلال احتکار مبتلا باشد، مهم است که با دلسوزی به این موضوع رسیدگی کنید. این وضعیت تقصیر آن‌ها نیست.

🔶هنگام پیشنهاد کمک به عزیزتان، شروع خوبی است که درمانگران محلی، گروه‌های حمایتی، کارگاه‌های تخصصی در زمینه اختلال احتکار و منابع آنلاین را جستجو کنید.

🔶دوستان و اعضای خانواده افراد مبتلا به اختلال احتکار می‌توانند از مراقبت از سلامت روان خود بهره‌مند شوند.

🔶بسیاری از اعضای خانواده نیز به دلیل وضعیت عزیزشان احساس شرم و انگ می‌کنند. آن‌ها برای درک موقعیت تلاش می‌کنند و اغلب نمی‌دانند چه باید بکنند. ممکن است برای چالش‌هایی که از بزرگ شدن در خانه‌ای شلوغ یا مشکلات رابطه‌ای ناشی از زندگی با فردی مبتلا به اختلال احتکار به وجود می‌آید، به حمایت نیاز داشته باشند.

🔶دوستان و خانواده افراد مبتلا به اختلال احتکار می‌توانند از درمان فردی، خانواده‌درمانی، گروه‌درمانی و گروه‌های حمایتی بهره‌مند شوند.

🔶چشم‌انداز بهبودی بیمار زمانی بهتر است که اعضای خانواده‌اش نیز درمان دریافت کنند. این به این دلیل است که درمان می‌تواند به اعضای خانواده کمک کند تا برخی از دلایل رفتار عزیزشان را درک کنند و یاد بگیرند چگونه در طول بهبودی از او حمایت کنند.

جنبه‌های زیر از مدل کاهش آسیب متمرکز بر خانواده از کتاب راهنمای آکسفورد درباره احتکار و جمع‌آوری ممکن است هنگام حمایت از عزیزتان مفید باشد:

آموزش

✨یادگیری درباره اختلال احتکار و درک این که این رفتار تقصیر عزیزتان نیست، مهم است.

✨به یاد داشته باشید که اختلال احتکار یک انتخاب نیست؛ ممکن است عزیزتان از جدایی از اشیا احساس ناراحتی کند.

✨دوست یا یکی از اعضای خانواده‌تان که به اختلال احتکار مبتلا است ممکن است وضعیت خود را تشخیص ندهد یا آن را نپذیرد.

✨کارهایی مانند تمیز کردن یک اتاق که برای شما آسان است، ممکن است برای عزیزتان دشوار باشد.

ارتباط مؤثر

نحوه بیان احساساتتان درباره وضعیت می‌تواند در حمایت و تشویق عزیزتان بسیار مؤثر باشد.

از استفاده از زبانی که فرد مبتلا به اختلال احتکار را سرزنش می‌کند، خودداری کنید. در صورت امکان، از عبارات «من» استفاده کنید تا تأثیر رفتار را بر خودتان توصیف کنید. برای مثال، به جای گفتن «اینجا خیلی به‌هم‌ریخته است»، بگویید «من نگران امنیت تو هستم».

در نظر بگیرید که از اصطلاحاتی که عزیزتان برای اشیا به کار می‌برد استفاده کنید تا با دیدگاه او ارتباط برقرار کنید. اگر آن‌ها به اشیایشان «گنج» یا «چیزها» می‌گویند، شما هم از این اصطلاحات استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که بسیاری از افراد مبتلا به اختلال احتکار با اصطلاح «احتکار» مشکل دارند.

ارتباط

✨تا جایی که ممکن است، گام‌هایی برای تقویت رابطه سالم با عزیزتان بردارید.

✨قبل از تمیز کردن یا جابه‌جا کردن اشیا، اجازه بگیرید. اگرچه ممکن است فکر کنید با نظم‌بخشی به وسایل دوست یا یکی از اعضای خانواده‌تان به او کمک می‌کنید، او ممکن است احساس کند کنترل یا بی‌احترامی شده است. اگر ابتدا اجازه بگیرید، احتمال بیشتری وجود دارد که اعتماد ایجاد کنید.

✨در نظر بگیرید که برای فعالیت‌های اجتماعی کوتاه‌مدت در خانه عزیزتان وقت بگذرانید. حتی اگر شما یا عزیزتان در محیط شلوغ احساس ناراحتی کنید، این گام می‌تواند به عزیزتان کمک کند احساس پذیرش بیشتری داشته باشد و ممکن است او را به سازماندهی برخی از فضاها تشویق کند.

✨کمک به فردی با رفتارهای احتکاری می‌تواند فرآیندی پیچیده باشد.

✨اغلب، افراد مبتلا به اختلال احتکار در تشخیص میزان مشکل خود دچار مشکل هستند. همچنین ممکن است در انجام مسئولیت‌های دیگر مانند پاسخ به تماس‌ها، شستن ظرف‌ها، چک کردن نامه‌ها یا پرداخت قبوض دچار مشکل شوند.

✨به عنوان بخشی از وضعیتشان، عزیزتان ممکن است الگوهای خواب نامنظم داشته باشد، پایبندی به درمان منظم برایش چالش‌برانگیز باشد و در تعامل با دیگران دچار مشکل شود.

✨از آنجا که آن‌ها از دارایی‌هایشان در برخی موارد، از جمله حیوانات خانگی آرامش می‌گیرند، جدایی از آن‌ها می‌تواند برایشان ناراحت‌کننده باشد.

چگونه به احتکار حیوانات کمک کنیم

احتکار حیوانات موقعیت پیچیده‌ای است. افرادی که حیوانات را احتکار می‌کنند اغلب با نیت واقعی کمک شروع می‌کنند. آن‌ها به حیوانات خانگی خود وابسته هستند، حتی اگر نتوانند از آن‌ها مراقبت کنند. با بهترین نیت‌ها، افراد مبتلا به اختلال احتکار گاهی تعداد بیشتری حیوان را می‌پذیرند که قادر به مراقبت از آن‌ها نیستند. با این حال، این نوع احتکار باعث رنج حیوانات و شرایط غیربهداشتی برای افرادی که با آن‌ها زندگی می‌کنند می‌شود.

اگر مراقب نتواند تغذیه مناسب یا مراقبت‌های دامپزشکی برای حیوانات فراهم کند، ممکن است زمان آن باشد که برخی از حیوانات به خانواده‌های مهربان سپرده شوند. رها کردن حیوانات خانگی می‌تواند دشوار باشد، اما به یاد داشته باشید که حیوانات نیز سزاوار شرایط زندگی سالم و شاد هستند.

انجمن آمریکایی پیشگیری از ظلم به حیوانات (ASPCA) توصیه می‌کند که به عنوان اولین گام برای دریافت مراقبت برای افراد و حیوانات، با شعبه محلی سازمان جهانی انسان‌دوستانه برای حیوانات (که قبلاً انجمن انسانی بود)، بخش اجرای قوانین انسانی محلی، اداره پلیس، سازمان‌های رفاه حیوانات یا دامپزشک تماس بگیرید.

کودکان مبتلا به اختلال احتکار

از آنجا که رفتارهای احتکاری اغلب در سنین پیش‌نوجوانی و اوایل نوجوانی آغاز می‌شوند، یافتن درمان برای کودکانی که رفتار احتکاری نشان می‌دهند ضروری است.

اغلب، والدین در درمان اختلال احتکار فرزندانشان مشارکت دارند. به عنوان بخشی از درمان، والدین یاد می‌گیرند چگونه با رفتار فرزندشان به شیوه‌ای سالم و سازنده کنار بیایند.

اختلال احتکار وضعیتی است که با افزایش سن بدتر می‌شود. دریافت درمان زودهنگام می‌تواند از مبارزه مادام‌العمر با این اختلال جلوگیری کند.

تسلیم نشوید کمک و امید وجود دارد

اگر شما یا یکی از عزیزانتان امیدوار به غلبه بر اختلال احتکار هستید، مهم است بدانید که کمک در دسترس است. متخصصان سلامت روان، گروه‌های حمایتی و سازمان‌های محلی می‌توانند ابزارها و پشتیبانی لازم برای بهبودی را فراهم کنند.

پذیرفتن این که شما یا یکی از عزیزانتان به کمک نیاز دارید، اولین گام است، اما گام مهمی است. بدانید که تنها نیستید.

با شرکت در درمان و گروه‌های حمایتی، می‌توانید درباره اختلال احتکار و میزان شیوع آن بیشتر بیاموزید. می‌توانید درک و مهارت‌هایی برای غلبه بر این اختلال اغلب ناشناخته‌شده پیدا کنید.

کلام آخر

اختلال احتکار نه‌تنها زندگی فرد مبتلا را مختل می‌کند، بلکه اطرافیان او را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. محیط زندگی این افراد اغلب غیرقابل استفاده و پر از آشفتگی است. اگر با این اختلال مواجه هستید، اقدام برای درمان می‌تواند به شما و اطرافیانتان آرامش و زندگی بهتری هدیه دهد. افراد مبتلا معمولاً نمی‌توانند وسایل غیرضروری را دور بریزند و این موضوع آن‌ها را مضطرب می‌کند. شدت این اختلال از خفیف تا شدید متغیر است و در موارد جدی، عملکرد فرد را به‌طور کامل مختل می‌کند.

بسیاری از افراد مبتلا، مشکل خود را انکار می‌کنند و از درمان خودداری می‌کنند، اما درمان تخصصی می‌تواند باورها و رفتارهای ناسالم را تغییر دهد و زندگی ایمن‌تر و لذت‌بخش‌تری برای فرد به ارمغان آورد. عوامل ژنتیکی، محیطی و روان‌شناختی در بروز این اختلال نقش دارند و درمان مناسب می‌تواند بهبود چشمگیری ایجاد کند. همکاری فرد مبتلا، خانواده و متخصصان سلامت روان برای دستیابی به نتایج مثبت ضروری است.

اختلال احتکار اغلب در رسانه‌ها و فرهنگ عامه به اشتباه نمایش داده می‌شود و به همین دلیل به‌طور گسترده‌ای درک نادرستی از آن وجود دارد. این اختلال یک وضعیت سلامت روان است که با دشواری مداوم در دور انداختن اشیایی که ارزش کم یا ناچیزی دارند مشخص می‌شود. این موضوع می‌تواند به ایجاد فضاهای زندگی شلوغ و گاهی ناامن منجر شود که هم بر فرد مبتلا و هم بر اطرافیان او تأثیر می‌گذارد. تأثیرات عاطفی این اختلال می‌تواند عمیق باشد.

استرس، احساس شرم و اضطراب تجربیات شایعی هستند و اختلال احتکار اغلب با سایر مشکلات سلامت روان همراه است. انباشت اشیا می‌تواند در روال روزانه اختلال ایجاد کند و خطرات جدی برای ایمنی و سلامت به وجود آورد که زندگی روزمره را دشوارتر می‌کند. اختلال احتکار گسترده‌تر از آن چیزی است که بسیاری تصور می‌کنند.

طبق گزارش انجمن روانپزشکی آمریکا، این اختلال حدود 2.6 درصد از بزرگسالان در سراسر جهان را، بدون توجه به فرهنگ یا جنسیت، تحت تأثیر قرار می‌دهد. شناخت نشانه‌ها و درک این اختلال می‌تواند به افراد و عزیزانشان کمک کند تا راهنمایی و حمایت مورد نیاز را دریافت کنند. روانشناس مورد اعتمادتو تو کلینیک آنلاین روان هاب پیداش کن و وقت مشاورتو رزرو کن!