12 گام برای شکست تله انزوای اجتماعی

12 گام برای شکست تله انزوای اجتماعی

در روان‌شناسی و علوم شناختی، طرحواره به الگویی از تفکر یا رفتار اشاره دارد که اطلاعات و ارتباطات میان آن‌ها را سازمان‌دهی می‌کند. طرحواره‌ها مجموعه‌ای از مفاهیم مرتبط هستند که به‌تدریج در فرد شکل گرفته و دیدگاه او به جهان را تعیین می‌کنند، به‌گونه‌ای که اطلاعات جدید در این چارچوب‌ها جای می‌گیرند.

به عبارت دیگر، طرحواره یک ساختار ذهنی از ایده‌های پیش‌ساخته است که جنبه‌هایی از جهان را بازنمایی کرده و سیستمی برای سازمان‌دهی و درک اطلاعات جدید فراهم می‌کند. طرحواره‌ها بر توجه و جذب دانش جدید اثر می‌گذارند؛ افراد به اطلاعاتی توجه می‌کنند که با طرحواره‌هایشان هم‌خوانی دارد و اطلاعات ناسازگار را یا به‌عنوان استثنا بازتعریف می‌کنند یا با چارچوب خود تطبیق می‌دهند.

این ساختارها حتی در برابر اطلاعات متناقض، معمولاً ثابت می‌مانند. طرحواره‌ها به درک سریع‌تر جهان و محیط‌های در حال تغییر کمک می‌کنند، اما گاهی ممکن است طرحواره‌های ناسازگاری شکل بگیرند که عملکرد سالم فرد را مختل کنند.

طرحواره (تله) چیست؟

طرحواره به مجموعه‌ای از الگوهای ذهنی و رفتاری بنیادین اشاره دارد که در سال‌های اولیه کودکی، از طریق تعامل با والدین یا مراقبان اصلی شکل می‌گیرند. این الگوها تعیین‌کننده نحوه تفکر، رفتار و ارتباط افراد با دنیای اطرافشان هستند. اگر طرحواره‌ها به‌درستی تشکیل نشوند، افراد در طول زندگی خود با مشکلات و ناسازگاری‌هایی مواجه خواهند شد.

 تست طرحواره رایگان فرم کوتاه رو میتونی به سادگی در روان های انجام بدی.

طرحواره انزوای اجتماعی چیست؟

طرحواره انزوای اجتماعی (Social Isolation Schema)، که به عنوان طرحواره بیگانگی و دوری از اجتماع نیز شناخته می‌شود، حالتی است که در آن فرد به‌طور کامل یا تقریباً کامل از تعامل با جامعه محروم می‌شود. این طرحواره، یکی از ۱۸ طرحواره ناسازگار اولیه تعریف‌شده توسط جفری یانگ است. این الگوی ذهنی باعث می‌شود افراد از جمع‌های دوستانه و فعالیت‌های اجتماعی کناره‌گیری کنند و به انزوا روی آورند.

به دلیل احساس عدم تعلق به گروه یا محیطی خاص، این افراد از مشارکت در گروه‌ها و رفتارهای اجتماعی اجتناب می‌ورزند. معمولاً افرادی مانند اشخاص دارای معلولیت‌های جسمی یا ذهنی، افراد همجنس‌گرا، فرزندان خانواده‌های بسیار سرشناس، کسانی که نقص‌های ظاهری دارند، افراد بسیار فقیر یا ثروتمند، و اشخاص با هوش بالا که شرایطی متفاوت از دیگران دارند، درگیر این طرحواره شده و به انزوای اجتماعی تمایل پیدا می‌کنند.

تعریف طرحواره از دیدگاه جفری یانگ

جفری یانگ (1990، 1999) مطرح کرد که برخی طرحواره‌ها، به‌ویژه آن‌هایی که عمدتاً از تجارب منفی و آسیب‌زای کودکی نشئت می‌گیرند، می‌توانند در هسته اختلالات شخصیت، مشکلات شخصیتی خفیف‌تر و بسیاری از اختلالات مزمن محور I قرار داشته باشند. پیش از تشریح طرحواره‌های ناسازگار اولیه، ابتدا مفهوم طرحواره را تعریف می‌کنیم.

علل شکل‌گیری طرحواره انزوای اجتماعی

🟣فرد در دوران کودکی با چالش‌های ذهنی، لکنت زبان یا مشکلات عاطفی مواجه بوده است. همچنین ممکن است به دلیل مشکلات یادگیری یا افت تحصیلی به این طرحواره دچار شده باشد.

🟣شخص دارای معلولیت یا ناتوانی جسمی بوده یا از نظر ظاهری، مانند قد بسیار کوتاه یا بسیار بلند (به‌طور قابل‌توجهی متفاوت از دیگران) بوده است. چاقی یا لاغری بیش از حد نیز می‌تواند به بروز این طرحواره منجر شود.

🟣فرد در خانواده‌ای مهاجر بزرگ شده یا در خانواده‌ای بوده که از نظر فرهنگی یا اجتماعی با همسایگان و جامعه اطراف خود تفاوت‌های چشمگیری داشته است.

🟣برخی از افراد مبتلا به طرحواره انزوای اجتماعی از کودکی خود را متفاوت از دیگران، حتی اعضای خانواده، احساس کرده‌اند. این حس باعث شده به فردی منفعل تبدیل شوند که همواره انتظارات دیگران را برآورده می‌کند و از دنبال کردن علایق شخصی خود بازمی‌ماند.

🟣افرادی که در کودکی به دلیل تفاوت‌هایشان از گروه همسالان یا دوستان خود طرد شده یا مورد تمسخر و توهین قرار گرفته‌اند.

🟣یکی دیگر از عوامل شکل‌گیری این طرحواره به طرحواره‌های وابستگی و اطاعت مرتبط است. اگر والدین کودک را برای پیگیری علایق و اولویت‌هایش تشویق نکنند و او نتواند هویت منحصربه‌فرد خود را شکل دهد، به فردی دنباله‌رو تبدیل می‌شود.

چنین فردی در جمع احساس می‌کند حرفی برای گفتن ندارد و قادر به شروع گفت‌وگو نیست. در نتیجه، به‌تدریج حضور خود را در جمع‌ها و جامعه کاهش می‌دهد.

طرحواره ناسازگار اولیه

طرحواره، الگویی گسترده و عمیق است که شامل خاطرات، احساسات، شناخت‌ها و ادراکات جسمانی درباره خود و روابط با دیگران است. این الگو در دوران کودکی یا نوجوانی شکل گرفته، در طول زندگی ادامه می‌یابد و به‌طور قابل‌توجهی ناکارآمد است.

طرحواره‌های ناسازگار اولیه از الگوهای شناختی ریشه‌دار در دوران اولیه رشد شکل می‌گیرند و در طول زندگی تکرار می‌شوند. بر اساس این تعریف، رفتارهای فرد بخشی از طرحواره نیستند، بلکه نتیجه و واکنشی به طرحواره‌ها بوده و تحت تأثیر آن‌ها هدایت می‌شوند.تأثیر طرحواره انزوای اجتماعی بر زندگی افراد

افراد مبتلا به طرحواره انزوای اجتماعی از حضور در موقعیت‌های اجتماعی اجتناب می‌کنند و در این موقعیت‌ها با اضطراب، استرس و احساس حقارت مواجه می‌شوند. رویارویی با دیگران آن‌ها را آشوب‌زده می‌کند. این افراد از اجتماع فاصله می‌گیرند، زیرا باور دارند که به جامعه تعلق ندارند و خود را از هیچ گروه یا دسته‌ای نمی‌دانند. احساس غالب آن‌ها این است که با دیگران تفاوت اساسی دارند و در جامعه وصله ناجور هستند.

این حس متفاوت بودن و ناسازگاری با اجتماع، آن‌ها را به انزوا و دوری از جمع سوق می‌دهد. آن‌ها تفاوت‌های خود با دیگران را بیش از حد بزرگ می‌کنند، که این موضوع باعث جدایی بیشتر از جامعه و احساس عدم تعلق به گروه‌ها می‌شود.

افراد با این طرحواره شامل کسانی هستند که بسیار باهوش، زیبا، از خانواده‌های سرشناس یا بدنام، اقلیت‌های قومی یا نژادی، در طبقات اقتصادی بسیار بالا یا پایین، بازماندگان حوادث آسیب‌زا، یتیم، بی‌سرپرست، دارای معلولیت جسمی، همجنس‌گرا یا ترنسکشوال هستند. هر عاملی که باعث اضطراب شدید در موقعیت‌های اجتماعی شود، نشان‌دهنده فعال بودن این طرحواره است.

چه عواملی باعث تشدید تله انزوای اجتماعی می‌شود؟

اگر گمان می‌کنید که درگیر طرحواره انزوای اجتماعی هستید، شناخت عواملی که این طرحواره را تقویت می‌کنند، به شما کمک می‌کند تا با اجتناب از آن‌ها، از شدت یافتن این تله جلوگیری کنید. در ادامه، برخی از این عوامل را ذکر کرده‌ایم:

🔷هرچه بیشتر احساس کنید که با دیگران متفاوت و بی‌ارزش هستید و تفاوت‌های خود را بزرگ‌تر و شباهت‌ها را ناچیز نشان دهید، این طرحواره را تقویت خواهید کرد.

🔷اگر در محیط کار صرفاً به کارهای فردی خود مشغول باشید، به دنبال ارتقای شغلی نباشید، در تصمیم‌گیری‌های کلیدی مشارکت نکنید و خود را بخشی از گروه ندانید.

🔷از پیوستن به گروه‌های دوستانه یا حرفه‌ای خودداری کنید و تنها با اعضای قدیمی خانواده یا دوستان نزدیک معاشرت داشته باشید.

🔷ممکن است برای جبران افراطی این طرحواره، تلاش بیش از حدی برای بهبود مهارت‌های اجتماعی، اثبات محبوبیت یا نشان دادن تعلق به گروهی خاص انجام دهید.

🔷اگر دیگران با خانواده‌تان ملاقات کنند یا درباره آن‌ها اطلاعاتی کسب کنند، احساس شرمندگی کنید و به همین دلیل خانواده خود را از دید دیگران مخفی نگه دارید.

🔷از موقعیت‌هایی که ممکن است در آن‌ها ناتوان، کندذهن یا ناکارآمد به نظر برسید، دوری کنید.

🔷اگر بیش از حد نسبت به ظاهر خود حساس باشید، خود را غیرجذاب بدانید و از ویژگی‌های ظاهری‌تان خجالت بکشید، این طرحواره شدت بیشتری خواهد یافت.

12 مرحله تغییر تله انزوای اجتماعی

1. خاستگاه‌های تحولی تله انزوای اجتماعی را در دوران کودکی خود شناسایی کنید. احساس حقارت و انزوای کودک درون‌تان را درک کنید.

2. موقعیت‌هایی در زندگی روزمره که در آن‌ها احساس آشفتگی یا اضطراب می‌کنید را یادداشت کنید.

3. موقعیت‌هایی که از آن‌ها اجتناب می‌ورزید را فهرست کنید.

4. اگر در موقعیت‌هایی احساس تنهایی یا تفاوت می‌کنید و با جبران افراطی یا واکنش‌های دفاعی سعی در مخفی کردن این احساسات دارید، این موقعیت‌ها را یادداشت کنید.

5. مراحل اول تا چهارم را مکتوب کنید. سپس ویژگی‌هایی که باعث انزوا، احساس حقارت یا آسیب‌پذیری شما می‌شوند را فهرست کنید.

6. اگر مشکلات یا کمبودهایی واقعی دارید، راهکارهایی برای غلبه بر آن‌ها یا کاهش تأثیراتشان بیابید. به‌تدریج بر این چالش‌ها فائق آیید.

7. در مورد اهمیت عیوب و نقص‌هایی که نتوانسته‌اید تغییر دهید، بازنگری کنید. به این معنا که دیدگاه خود را نسبت به نقص‌های غیرقابل‌تغییر اصلاح کنید.

8. برای هر یک از عیوب یا نقص‌های خود، کارت‌های آموزشی تهیه کنید.

9. فهرستی سلسله‌مراتبی از موقعیت‌های کاری و اجتماعی که از آن‌ها دوری می‌کنید، تنظیم کنید. به‌تدریج خود را در معرض این موقعیت‌ها قرار دهید.

10. در جمع‌ها، تلاش کنید آغازگر گفت‌وگو با دیگران باشید.

11. در گروه‌ها، هویت واقعی خود را نشان دهید و از ایفای نقش‌های غیرواقعی پرهیز کنید.

12. از تلاش‌های افراطی برای جبران جنبه‌های نامطلوب، ناخوشایند یا غیرمحبوب خود دست بکشید.

تفکرات افراد با طرحواره انزوای اجتماعی

این افراد احساسات، هیجانات و افکار خود را بروز نمی‌دهند و نسبت به موضوعات مطرح‌شده توسط دیگران بی‌تفاوت هستند. آن‌ها تقابل عاطفی کمی دارند و احساس می‌کنند با دیگران متفاوت‌اند. در محیط‌هایی مثل مدرسه یا محل کار، با دیگران صمیمی نمی‌شوند و احساس غالبشان تنهایی است. آن‌ها حس می‌کنند از جامعه کنار گذاشته شده‌اند و دو باور اصلی دارند:

💠بسیار با دیگران متفاوت هستند.
💠به هیچ وجه جذاب یا دلربا نیستند.

گاهی این دو باور ترکیب شده و اضطراب اجتماعی شدیدی ایجاد می‌کند. در جمع، احساس حقارت می‌کنند، دست‌وپایشان را گم می‌کنند، هنگام صحبت دچار لکنت می‌شوند و مدام نگرانند که چگونه بهتر صحبت کنند، رفتار کنند یا پاسخ دهند تا ناشی به نظر نیایند. آن‌ها اغلب فکر می‌کنند در جمع از همه کم‌هوش‌تر، زشت‌تر یا ناموفق‌تر هستند و ترجیح می‌دهند سکوت کنند تا توجه دیگران را جلب نکنند.

روابط اجتماعی

این افراد از عیوب ظاهری یا بیرونی خود به شدت گریزانند. به دلیل تفکرات منفی درباره خود، در موقعیت‌های اجتماعی اضطرابشان تشدید می‌شود، که به احساس حقارت منجر شده و چرخه‌ای معیوب ایجاد می‌کند. آن‌ها خود را با دیگران، به‌ویژه افرادی که در زمینه‌ای برترند، مقایسه می‌کنند و به‌تدریج دچار کم‌رویی می‌شوند. این کم‌رویی، توانایی آن‌ها را در روابط اجتماعی محدود می‌کند و اضطرابشان در برابر افراد ناآشنا افزایش می‌یابد.

ترس از قضاوت منفی دیگران، چه درباره ظاهر، هوش، مهارت‌های اجتماعی یا جایگاهشان، آن‌ها را آزار می‌دهد. این افراد نگرانند که مبادا ناکارآمدی‌شان آشکار شود، و این ترس باعث می‌شود در موقعیت‌های اجتماعی عملکرد ضعیفی داشته باشند، حتی اگر توانایی لازم را داشته باشند. حتی در صورت عملکرد خوب، همچنان خود را متفاوت و جدا از دیگران می‌بینند.

افراد با این طرحواره احساس می‌کنند مورد پذیرش قرار نمی‌گیرند و به راحتی به سمت انزوا و گوشه‌گیری می‌روند. برخی حس می‌کنند در موقعیت‌های اجتماعی منزوی شده‌اند و برخی دیگر احساس پوچی می‌کنند. آن‌ها خود را غریبه می‌دانند و معتقدند: «من هیچ شباهتی با اطرافیانم ندارم.»

چه کسانی بیشتر در معرض طرحواره انزوای اجتماعی قرار می‌گیرند؟

طرحواره انزوای اجتماعی می‌تواند در هر سنی و در شرایط مختلف زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال، با بهره‌گیری از روش‌های درمانی مناسب، افراد در هر مرحله از زندگی قادر به شناسایی و غلبه بر این طرحواره هستند.

1. کودکان و نوجوانان

کودکان و نوجوانانی که در مدرسه یا محیط‌های اجتماعی با طرد شدن، تمسخر یا عدم پذیرش مواجه شده‌اند، بیشتر در معرض شکل‌گیری طرحواره انزوای اجتماعی هستند. این افراد ممکن است به دلیل تجربه‌های منفی مانند پذیرفته نشدن در گروه‌های دوستانه، به انزوا و گوشه‌گیری روی آورند. این طرحواره در این سنین می‌تواند تأثیرات عمیقی بر رشد عاطفی و اجتماعی آن‌ها داشته باشد و در آینده آن‌ها را از تعاملات اجتماعی بازدارد.

2. جوانان در آستانه ورود به محیط‌های اجتماعی جدید

جوانانی که به‌تازگی وارد محیط‌هایی مانند دانشگاه یا محل کار جدید شده‌اند، ممکن است احساس عدم تعلق یا تفاوت با دیگران را تجربه کنند. افرادی که در این مرحله با طرحواره انزوای اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، اغلب احساس می‌کنند قادر به برقراری ارتباط مؤثر با دیگران یا پذیرش در جمع نیستند. این موضوع می‌تواند به کاهش اعتمادبه‌نفس و ترس از ناکامی در روابط اجتماعی منجر شود. این دوره به‌ویژه برای کسانی که مدام در محیط‌های ناآشنا قرار می‌گیرند، آسیب‌زاست.

3. بزرگسالان با تجربه‌های طرد یا ترک شدن

بزرگسالانی که در زندگی شخصی یا حرفه‌ای خود تجربه‌هایی مانند طلاق، پایان یک رابطه نزدیک یا ترک شدن توسط دوستان یا همکاران را پشت سر گذاشته‌اند، به شدت در معرض طرحواره انزوای اجتماعی هستند. این افراد ممکن است در میانسالی، به دلیل تجربیات تلخ گذشته، از ایجاد روابط جدید اجتناب کنند و احساس کنند به جامعه یا گروه‌های اجتماعی تعلق ندارند. این طرحواره می‌تواند تأثیرات منفی بر زندگی اجتماعی و حرفه‌ای آن‌ها داشته باشد.

4. افراد با مشاغل یا موقعیت‌های حرفه‌ای خاص

برخی از افرادی که در محیط‌های کاری بسیار رقابتی یا محیط‌هایی با حس تنهایی و کمبود حمایت فعالیت می‌کنند، ممکن است به طرحواره انزوای اجتماعی دچار شوند. این افراد، به‌ویژه در نقش‌های مدیریتی یا مشاغلی که نیازمند تعامل و همکاری با دیگران است، ممکن است احساس کنند که دیگران آن‌ها را درک نمی‌کنند یا تمایلی به همکاری با آن‌ها ندارند. این احساسات می‌تواند آن‌ها را به دوری از کار تیمی و انزوای حرفه‌ای سوق دهد.

5. سالمندان

سالمندانی که به دلایلی مانند بازنشستگی، از دست دادن همسر یا دوری از خانواده احساس تنهایی می‌کنند، به شدت در معرض طرحواره انزوای اجتماعی قرار دارند. این افراد ممکن است احساس کنند دیگر جایگاهی در جامعه ندارند و از مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی خودداری کنند. این انزوا می‌تواند خطر مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب را افزایش دهد.

تأثیرات طرحواره انزوای اجتماعی بر سلامت

این طرحواره خطر ابتلا به اختلالات روان‌تنی مانند مشکلات قلبی، تنفسی، خواب، افسردگی و سردرد را افزایش می‌دهد.

روش‌های مقابله‌ای

💠برخی با قلدری و آزار دیگران فاصله خود را حفظ می‌کنند (جبران افراطی).
💠برخی کاملاً منزوی و در حاشیه باقی می‌مانند (تسلیم).

در هر حال، این افراد در درون خود احساس تنهایی عمیقی دارند، حتی اگر ظاهراً اجتماعی به نظر برسند. آن‌ها در روابط اجتماعی احساس راحتی نمی‌کنند، زیرا محبت کافی از گروه دریافت نکرده‌اند و زودتر از موعد وارد دنیای بزرگسالی می‌شوند. این افراد اغلب به دنبال یافتن فردی شبیه خود هستند و ممکن است به او وابسته شوند، اما آرزوی پذیرش در جمع را دارند.

وقتی این آرزو برآورده نمی‌شود، بیشتر منزوی شده و به فعالیت‌هایی مثل مطالعه، کامپیوتر یا فضای مجازی روی می‌آورند. افراد با این طرحواره، در تلاش برای رهایی، گاهی گرفتار طرحواره معیارهای سخت‌گیرانه می‌شوند و می‌خواهند از دیگران باهوش‌تر، جذاب‌تر یا زیباتر باشند.

🏠 تکنیک‌های درمان طرحواره انزوای اجتماعی در «منزل»

🧠 تکنیک‌های درمان طرحواره انزوای اجتماعی با کمک «مشاور»

نشانه‌ها و علائم طرحواره انزوای اجتماعی

🔶نسبت به دیگران احساس تفاوت و بی‌ارزشی دارید. تفاوت‌ها را بیش از حد بزرگ و شباهت‌ها را ناچیز می‌بینید. حتی در کنار دیگران، حس تنهایی شما را رها نمی‌کند.

🔶در محیط کار، در حاشیه هستید و تمرکزتان روی کارهای فردی است. به دلیل احساس عدم تعلق به گروه، از ترفیع یا مشارکت در پروژه‌های گروهی محروم می‌مانید.

🔶در جمع‌ها دچار اضطراب و خودآگاهی افراطی می‌شوید. نمی‌توانید خود واقعی‌تان باشید و مدام برای جملات بعدی‌تان برنامه‌ریزی می‌کنید. در گفت‌وگو با افراد غریبه راحت نیستید و فکر می‌کنید چیزی منحصربه‌فرد برای عرضه ندارید.

🔶از پیوستن به گروه‌ها یا جوامع اجتماعی خودداری می‌کنید و تنها با اعضای نزدیک خانواده یا دوستان صمیمی معاشرت دارید.

🔶از معرفی خانواده‌تان به دیگران یا صحبت درباره آن‌ها احساس شرم می‌کنید و ترجیح می‌دهید آن‌ها را از دید دیگران مخفی نگه دارید.

🔶برای پذیرفته شدن در جمع، وانمود می‌کنید که شبیه دیگران هستید. اجازه نمی‌دهید جنبه‌های غیرمتعارف زندگی‌تان برای دیگران آشکار شود، زیرا باور دارید که اگر دیگران حقیقت شما را بدانند، شما را قضاوت یا طرد خواهند کرد.

🔶نسبت به ظاهر خود بیش از حد حساس و خجالتی هستید و احساس می‌کنید به اندازه‌ای که دیگران می‌گویند جذاب نیستید.

🔶از موقعیت‌هایی که ممکن است در آن‌ها نادان، کندذهن یا ناتوان به نظر برسید، دوری می‌کنید.

🔶دائماً خود را با کسانی مقایسه می‌کنید که ویژگی‌هایی دارند که شما فاقد آن‌ها هستید.

🔶برای جبران آنچه به‌عنوان نقص اجتماعی خود می‌پندارید، تلاشی بیش از حد انجام می‌دهید.

سخن پایانی

طرحواره انزوا اجتماعی، الگویی منفی در تفکر است که فرد را به احساس جدایی و طردشدگی از دیگران سوق می‌دهد. این طرحواره معمولاً از تجربیات ناخوشایند کودکی، مانند تعاملات ناکافی یا منفی با خانواده یا همسالان، نشئت می‌گیرد. این احساس انزوا می‌تواند تأثیرات منفی عمیقی بر سلامت روان داشته باشد، از جمله تشدید اضطراب، افسردگی و کاهش کیفیت روابط اجتماعی.

با این حال، بهره‌گیری از روش‌های مقابله‌ای مؤثر، مانند راهبردهای شناختی، هیجانی و اجتماعی، و همچنین درمان‌های مبتنی بر شناخت و طرحواره‌درمانی، به افراد کمک می‌کند تا این طرحواره را شناسایی کرده و آن را تغییر دهند. این رویکردها با اصلاح الگوهای فکری و رفتاری، زمینه‌ساز ایجاد روابط اجتماعی سالم‌تر و رضایت‌بخش‌تر می‌شوند.

در نهایت، حس تعلق به جامعه برای سلامت روان افراد حیاتی است، زیرا این احساس، پذیرش و امنیت را به ارمغان می‌آورد و از انزوا جلوگیری می‌کند. بنابراین، تمرکز بر بهبود روابط اجتماعی و تقویت حس تعلق می‌تواند به ارتقای سلامت روان و کاهش اثرات منفی طرحواره انزوای اجتماعی کمک کند.

طرحواره انزوای اجتماعی و بیگانگی، یکی از 18 طرحواره ناسازگار تعریف‌شده توسط جفری یانگ، احساسات ناخوشایندی مانند تنهایی، طردشدگی و مشکلات در برقراری ارتباط اجتماعی را به همراه دارد. علاوه بر این، این تله می‌تواند به اختلالات روان‌تنی منجر شود که به‌صورت سردرد، افسردگی، مشکلات خواب، یا ناراحتی‌های قلبی و گوارشی بروز پیدا می‌کند.